Bezuinigingen: Waar blijft het plezier van leraar en leerlingen?

Het blijft maar doorgaan, de bezuinigingen op het onderwijs en het ziet het er somber uit voor kinderen. Vele scholen moeten sluiten, vooral op het platteland, vergoedingen voor kinderen blijven slinken. Er komen grotere klassen en meer prestatie eisen. En dat is nog maar het begin….
Het zal in ieder geval voor veel kinderen minder aandacht voor hun ontwikkeling op het gebied van leren betekenen.

Scholen en leerkrachten

Geregeld vertellen leerkrachten mij dat het lesgeven in de huidige tijd een flinke opgave is. De vaste structuren en lijsten en testen maken het vak van basisschool leraar er niet makkelijker en leuker op.

Wanneer leraren zich bij mij melden om te informeren naar de opleiding tot kindercoach is de achterliggende motivatie vrijwel altijd het gemis om op een zinvolle manier te werken met kinderen.

Door de verregaande overheidsbemoeienis en de huidige prestatiecultuur moeten alle kinderen klaargestoomd worden voor zo hoog mogelijk onderwijs. Kinderen worden getest bij de start van de basisschool en aan het eind. En o wee…, als een kind onderpresteert, dan zal dit de school geld kosten. En waar de angst voor dit scenario regeert, is er geen ruimte voor goede onderwijsplannen die alle kinderen goed zullen doen.
Op deze manier worden leraren gedwongen de boog altijd gespannen te houden en steeds te blijven pushen op resultaat.
Leerkrachten die ooit voor dit beroep hebben gekozen met de motivatie om kinderen te begeleiden in hun ontwikkeling zullen afbranden voor zover dat nu al niet is gebeurd: Wie kent niet een leraar met een forse burn-out.

Wie denkt er nog aan de kinderen?

Ik vraag me af of de ambtenaren die aan de wieg staan van de huidige bezuinigingsvoorstellen herinneringen hebben aan hun basisschooltijd.
Hebben ze ooit:

• Een leraar gehad die spannende verhalen kon vertellen over vreemde culturen en avonturen
• Een lieve juf gehad bij wie ze eventjes op schoot mochten rusten toen de hond was doodgegaan
• Een juf gehad die met de eerste voorjaarszon naar buiten ging om langs de slootkant de eendennesten te zoeken en het kikkerdril
• Een meester gehad die op vrijdagmiddag een slagbal competitie begon op het veldje naast de school omdat iedereen  zo duf was
• Klasgenootjes gehad die minder begaafd waren, maar desondanks toch hun eigen veilige plek hadden binnen school

Helaas, ik vrees dat toekomstige kinderen onder het mom van bezuinigingen toch een keurslijf in moeten van strikte voorwaarden en harde afteken lijstjes. Wie buiten het stramien gaat, valt af. Voor zowel voor het kind als voor de leraar is de lol eraf.
Bovendien is er geen plek meer voor levenservaringen en te leren hoe hiermee om te gaan.
Kinderen met problemen zullen worden gedwongen mee te gaan in de grote stroom. Of ze nu uit balans zijn door ziekte, echtscheiding of een aangeboren gevoeligheid als hoogsensitiviteit, hoogbegaafdheid, pdd-nos, adhd, nld, of…., of……, het zal heel lastig worden met het huidige rumoer in onderwijsland.

Wat kunnen we doen?

Of de bezuinigingsvoorstellen er komen of niet, het signaal is duidelijk dat er ergens iets moet veranderen. Onze maatschappij is ondanks en dankzij onze huidige manier van onderwijs een eind opgerukt in de vaart der volkeren. En dat is winst…

In mijn praktijk voor kindercoaching merk ik dat steeds meer kinderen, die toch echt  “heel normaal”  zijn, vastlopen in het huidige tempo. Ze krijgen de sticker  “probleem”  opgeplakt en stagneren in hun ontwikkeling.
Meestal na een paar afspraken staat het kind weer op de rails. Samen met ouders en kind ontdekken we wat het kind nodig heeft om weer een stap verder te kunnen in leerproces en ontwikkeling. En vaak is het opmerkelijk genoeg eerst een stap terug en dan weer voorwaarts.
Heel simpel, heel logisch en toch zo doeltreffend.
Dit zou je toch ieder kind gunnen?
En iedere leraar?
Gelukkig zijn er nog genoeg leraren die de drive hebben te willen lesgeven op de manier waarvoor ze ooit gekozen hebben. Iedere week kom ik ze tegen deze leerkrachten.
Veel leraren die het niet meer trekken in het keurslijf, willen voor zichzelf starten als kindercoach om op die manier betekenisvol voor kinderen te kunnen zijn. Dat is tenslotte voor ieder mens een belangrijke motivator omdat iedereen het nodig heeft om betekenisvol voor een ander te zijn.

Samen ontdekken we in de opleiding tot kindercoach hoe er óók in de klas weer nieuwe inspiratie en motivatie kan stromen. Meestal gaat het eerst om de beweging terug naar de drive om voor de klas te willen en daarnaast om het ontdekken hoe de cirkel van invloed greep heeft gekregen op het dagelijks werk. Het ontdekken hoe deze cirkel van invloed weer binnen de eigen mogelijkheden kan komen geeft hernieuwde inspiratie.
Zodat het ten goede komt aan de kinderen én de leerkrachten zelf. Bezuinigingen en politiek gekrakeel komen dan in een ander perspectief, namelijk die van de eigen invloedssfeer en het doel voor de kinderen.

Want zouden de volwassenen van nu die hun schooltijd als een fijne tijd hebben beleefd het hun kinderen willen aandoen om alleen maar volgens landelijke normen te presteren?
Ik dacht het van niet………

Lees ook: Ouders aanwezig tijdens therapie en coaching?
Lees ook: Hoe wil je herinnerd worden?
Lees ook: Leren, er is geen ontsnappen meer aan
Lees ook: Als juf er niet zou zijn
Lees ook: Is leren een nieuwe vorm van kinderarbeid?
Lees ook: Waar blijft het plezier van de leerkracht?
Lees ook: Wens: een pedagogiek van vertrouwen
Lees ook: De impact van de juf of meester
Lees ook: Moeten leerkrachten opvoeden? 
Lees ook: Prachtige wijze les
Lees ook: Een heilige voor de klas?

Heeft je kind of jij behoefte aan ondersteuning dan kun je een beroep doen op de praktijk voor kindercoaching. Hier kun je ook de nieuwsbrief aanvragen.
De opleiding tot kindercoach geeft vele handvatten om ouders en kinderen te helpen in situaties die moeilijk zijn. Ken je de training Ik leer leren al?
De illustratie is van Kitty Bakker