Onderwijs een nachtmerrie?

Zou het helpen om zoveel geld op het onderwijs te bezuinigen en tegelijkertijd te roepen dat het onderwijs aan onze kinderen spectaculair verbeterd moet worden?
Het lijkt me een rare en moeilijke spagaat.

De leerschool

Dagelijks spreek ik ouders en leerkrachten en soms komt het me voor dat niemand het meer weet.
Ouders, kinderen en leerkrachten voelen zich door elkaar niet begrepen en de druk van de Cito-toetsen is schrijnend in sommige gevallen.
Kinderen die net een paar maanden geleden hun vierde verjaardag hebben gevierd, zakken voor hun cito-toets en ouders wordt geadviseerd hun kind bij te spijkeren. Waarop vele ouders in de stress schieten en hun kinderen dagelijks met letters en cijfers lastig vallen.
Maar ja, omdat ouders er in de meeste gevallen niet voor hebben doorgeleerd, valt het nog niet mee. Bovendien kun je je afvragen of het überhaupt gewenst is of kleuters vanaf 3 jaar al letters leren.
Tenminste…..,  letters op papier.
Met voorbereidend leren is niets mis, sterker, dit heeft een functie. Maar bied deze lesstof dan alsjeblieft wel aan met kennis van zaken.

Kind leidend of Cito leidend?

Ik krijg sterk de indruk dat niet het kind maar de cito toets tegenwoordig leidend is voor de ontwikkeling van het kind. Het lijkt alleen nog maar te gaan over de cognitieve ontwikkeling. Het concentratieprobleem is met stip het grootste probleemgebied binnen mijn praktijk.
Tenminste…. daar lijkt het in eerste instantie op…

Als ik van ouders hoor dat hun spruit van 4 jaar en net op school, al helemaal geprogrammeerd is dat het onvoldoende presteert en te weinig weet, dan voel ik me tegelijkertijd boos en verdrietig worden.
Hoe kan het toch dat we met z’n allen vinden dat een kind van 4 al in schema’s moet passen terwijl hun ontwikkeling nog met allerlei uitschieters naar alle kanten vorm moet krijgen?

Nachtmerrie

Soms vraag ik me serieus af of de onderwijs beleidsmakers ooit nog weten hoe ze waren als kind. Ik stel me dan voor dat het meneren zijn die hun prachtige bedrijfskundige modellen als sjablonen op de scholen leggen:

“Input————-  Throughput————–Output”

“PDCA-cirkel”            Klaar!

En wat er in de zogenaamde black box gebeurt willen ze duidelijk hebben met parameters, getest door….. de cito-toets…..
Dan komen er nog wat slimme computer meneren die prachtige programma’s kunnen maken die kinderen standaardoefeningen laten doen en zie daar: het onderwijsconcept.
En degenen die verstand hebben van kinderen en weten dat ieder kind zich ontwikkelt volgens een eigen ritme, zijn weggestuurd naar de verte.

Immers de aloude schooldirecteur die iedere ochtend bij de deur zijn opwachting maakte en ieder kind bij de naam noemde, is al heel lang vervangen door een manager. Deze heeft belangrijke taken om ervoor te zorgen dat de inspectie tevreden is en dus de minister en de meneren van de bedrijfskundige modellen….
Brrrrr…. wat een akelige nachtmerrie….

Het protest

Laten we hopen dat het onderwijsprotest uit verschillende hoeken van de samenleving het effect zal hebben dat er weer naar kinderen gekeken gaat worden. Niet alleen naar het cijfer wat ze halen op de toetsen, maar wat ze nodig hebben om een cijfer te kunnen halen.

En dan droom ik dat de leerkrachten die ik spreek weer gaan stralen omdat ze weer mogen doen wat ze ooit graag wilden. Namelijk kinderen laten leren en hen ondersteunen in hun ontwikkeling in het algemeen. Zodat het kind weer kind wordt met zijn eigen behoeften waaraan tegemoet wordt gekomen.
En de kinderen in deze droom?
Die huppelen in de zon rondom hun ouders. Met rode wangen en een stalende glimlach.

Lees ook: Zijn er nog gewone kinderen?
Lees ook: Moeten leerkrachten opvoeden?
Lees ook: Arme, arme peuters.
Lees ook: Waar blijft het plezier van leerkracht en leraar?

De illustratie is van Aly Westerhuis