Volgens hoogleraar Paul Helders gaan er jaarlijks rond de achttienhonderd kinderen naar het ziekenhuis voor onderzoek door de kinderfysiotherapeut. Slechts een kwart heeft behandeling nodig en bij de rest zijn de ouders het probleem. Aldus een artikel in de Leeuwarder Courant, uit 2010, maar nog steeds actueel als je het mij vraagt.
Toi..oink……
Dit krantenbericht laat je toch wel even schrikken en je vraagt je af wat er aan de hand is. Volgens de hoogleraar ontwikkelen kinderen vage klachten en pijn doordat ouders hun kind niet de tijd gunnen zich te ontwikkelen volgens hun eigen ritme. De ontwikkeling van kinderen loopt nu eenmaal niet volgens vaste af streeplijstjes. Het ene kind is wat sneller met praten en het andere is vlugger in de grof motorische ontwikkeling en kruipt, loopt, fietst en zwemt wat later. Allemaal heel normaal.
Mijn zoon liep pas toen hij ruim anderhalf was en heeft 2 jaar over zijn zwemdiploma gedaan. Er was steeds een kleine vooruitgang dus, ach…..
Het meest lastige eraan was dat zijn kilo’s letterlijk steeds zwaarder waren om mee rond te zeulen en ik soms gillend gek werd in benauwde, lawaaierige, propvolle kleedkamers, maar verder, ach….
Je moet je pas zorgen maken volgens hoogleraar Helders als je kind vaardigheden gaat verliezen. Dan is het zaak om in actie te komen. Voor de rest kun je er normaal gesproken gewoon op vertrouwen dat je kind net als iedereen op een dag alles zal kunnen.
Vervelen
Hoogleraar Helders vindt het verder een misvatting dat kinderen vermaakt moeten worden. Ouders hebben het loeidruk door met hun kinderen rond te zeulen. Hierdoor verliezen kinderen het vermogen om zichzelf te vermaken.
Ik heb inderdaad ook kinderen meegemaakt die baalden dat ze alweer naar de kinderboerderij of dierentuin moesten, want het dure abonnement was wel betaald…..
Pijn
Kinderen krijgen veel te weinig ruimte en ouders hebben te hoge verwachtingen zo concludeert de hoogleraar. Als een kind pijn heeft gaan ouders snel in de alarmfase en willen een oplossing van buiten. Vroeger werd het met een kusje afgedaan en moesten kinderen weer verder. Tegenwoordig wordt de pijn aangewakkerd door aandacht. En wat aandacht krijgt groeit.
Wat nu?
Terug naar vroeger gaat natuurlijk niet en zouden we ook niet willen. Het onderzoek van hoogleraar Helders laat echter wel zien dat ouders wat meer mogen ontspannen. De prinsen en prinsesjes mogen best eens de pijn van ontwikkeling voelen. Het is ook prima als ze in de gaten krijgen dat niet alles komt aanwaaien en dat iets leren een proces is van vallen en opstaan. En laat de spruiten zich maar eens stierlijk vervelen, dan kunnen pappa en mamma eens iets leuks doen voor zichzelf.
Daar knappen zij ook heus van op……�
Een zich vervelend kind plakken ze dan gewoon even achter het behang tot de lijm loslaat…..
Dan is de verveling heus wel over….
Lees ook: ruimte voor spelende kinderen
Lees ook: spelen in het buitenland.
Lees ook: Wat aandacht krijgt groeit
Lees ook: graffity onder de tafel.
Lees ook: Leer beter met jongleren en bal-a-vis-X
Lees ook: Doe de cupsong
Lees ook: Waarom verliezen zo belangrijk is
Lees ook: Concentratieproblemen: wat speel er echt?
Lees ook: Luikjes open, luikjes dicht: Voorwaarden om te leren
Lees ook: Kinderen moet spelen in plaats van leren
De illustratie is van Bianca Snip
Geef een reactie