In het Ad stond een opmerkelijk artikel naar aanleiding van een nieuw boek uit Amerika: ” Nurtureshock “. De auteurs breken de moderne visie op opvoeden helemaal af. Ze schrijven onder andere:
Veel strategieën van moderne opvoeding hebben het verkeerde effect omdat ze niet volledig begrijpen hoe kinderen denken en ontwikkelen. Een tekening wordt bij veel ouders tegenwoordig een kunstwerk genoemd, bij een goede toets zijn ze meteen hoogbegaafd. Kinderen van vandaag krijgen beloningen voor goed gedrag. De theorie erachter is dat het hen helpt zelfzeker te worden, wat hen gelukkiger zou maken. Maar uit onderzoek blijkt nu dat dit het omgekeerde effect heeft, het maakt kinderen tot verwende nesten die voor alles complimenten willen krijgen en niet om kunnen gaan met mislukkingen. We creëren zo ook verwachtingen die niet in te lossen zijn. Ook maakt het kinderen minder sociaal en kunnen ze minder goed samenwerken, ze zullen zelf goed willen scoren, ten koste van anderen. Zolang ze er zelf maar goed uitkomen. Dat betekent niet dat we onze kinderen geen positieve feedback meer mogen geven. Maar het moet gemeend en specifiek zijn. Ze moeten het verdiend hebben en je moet het constructief geven.
Ook blijkt dat een actieve ouderrol van de vader de kinderen schaadt omdat het de discussies over opvoeding aanwakkert, wat voor meer conflicten in het huwelijk zorgt. Actieve vaders zijn ook ongelukkiger, blijkt uit onderzoek. Huisvaders zijn in de war over de manier van opvoeding bij hun kinderen, ze weten niet hoe ze dit moeten aanpakken. Hun kinderen zijn daardoor agressiever en vertonen vaker slecht gedrag.
Het lijkt me een moeilijke discussie om erachter te komen wie gelijk heeft, ondanks al het wetenschappelijk onderzoek wat aan dit boek ten grondslag ligt.
Me dunkt dat we kunnen spreken van het woordje ” TE ” . We leerden al jong dat waar het woordt ” TE ” voor staat, dit niet gezond zou zijn.
Ik denk dat een gezonde opvoeding datgene is waar kinderen geprezen worden voor prestaties én dat we gewoon eisen mogen stellen aan onze kinderen voor participatie binnen het gezin die passend zijn bij de leeftijd.
En een zorgende vader??
Lijkt me heel gezond en een goed voorbeeld. Zeker in een tijd waarin we geconfronteerd worden met vele echtscheidingen. En bovendien is enige discussie aan de keukentafel heus ook gezond op zijn tijd. Zolang “TE ” achterwege blijft kunnen kinderen alleen maar veel leren van het onderhandelen door hun ouders. En ondertussen hebben ze twee voorbeelden van zelfredzaamheid.
Wie het echter beter weet, mag het zeggen!!
Lees het hele artikel hier
Kijk voor de Praktijk voor Kindercoaching en opvoedcoaching hier
Geef een reactie