Over buitenspelen kunnen we het niet genoeg hebben. Zeker niet in de vakantietijd.
Straks gaan de kinderen weer naar school en zitten we weer in het ritme.
Laat de kinderen dan ook vooral na schooltijd nog lekker buiten ravotten voor het weer om 4 uur donker begint te worden… want…….
spelen is een levensbehoefte.
Door te spelen kan een kind zich ontwikkelen. Hij ontdekt de wereld om zich heen en bekijkt de dingen om hem heen in steeds weer een ander perspectief.
De voordelen van buitenspelen
* Er is ruimte om “groot” te bewegen.
* De grove motoriek krijgt alle kans en alle spieren worden gebruikt waardoor weer verbranding optreedt.
* Lopen, rennen, hinkelen, rollen, koppeltje duiken, boom en paal klimmen, slootje springen, hut bouwen.
* Er is ruimte voor de blik en oogbewegingen van ver naar dichtbij en terug. Afstand wordt geschat.
* Er is ruimte om adem te halen en (hopelijk) frisse lucht.
* Er valt veel te ruiken en te ontdekken: bomen, planten, dieren.
* Grenzen worden geleerd: de muur, het hek, een auto.
* Er is ruimte voor spel zonder toezicht van volwassenen.
* Spelregels kunnen worden ontdekt.
* Problemen moeten zelfstandig worden opgelost: Hoe haal je het pluimpje uit de boom?
* De principes van vallen, opstaan en doorzetten worden geleerd.
* En nog vast veel meer
De nadelen van buitenspelen
* De nadelen gelden alleen voor moeders en vaders:�
…. * Vieze en kapotte kleren.
…. * Wat doen ze?
…. * Redden ze het wel?
…. * Gebeuren er geen ongelukken?
…. * Maken ze ruzie?
Hoe leer je je kind buitenspelen
In Nederland moet ieder kind leren fietsen, dus dat is boffen want met fietsen in huis heb je het snel gehad. Dit noodzaakt dus de buitenlucht. En wat is er mooier dan je kind te leren fietsen. Eerst met zijwieltjes en altijd komt het spannende moment dat de wieltjes er af gaan. Pappa en mamma geven nog even steun en vangen op waar het kind dreigt te vallen.
( Zou dat niet de enige taak zijn van opvoeden: steunen en opvangen?)
Ieder kind moet zijn omgeving leren ontdekken en onvermijdelijk komt het moment dat je kind je hand loslaat omdat het alleen wil spelen.
(Brrrrr…. alweer zo’n mijlpaal van loslaten.)
Verstandige ouders leren hun kinderen de grenzen kennen. Met 2 jaar op de stoep tot drie huizen verder, met 3 jaar tot de hoek, met 4 jaar het kleine blokje om, met 6 jaar het grote blokje om, met 10 jaar door de wijk of dorp, met 12 jaar naar de grote school.
En daarna ben je het kwijt als ouder. Soms heb je geen idee welke letterlijke en figuurlijke ontdekkingstochten je kind onderneemt.
Je ziet je kind steeds verder uit je zicht fietsen en al sta je klaar met je armen open om ze op te vangen, de afstand wordt steeds groter en je kind zal zelfstandig moeten opstaan als hij valt. Je kunt alleen nog een hele poos pleisters plakken en ze weer op pad sturen……….
Dus leren buitenspelen is gewoon de deur open zetten en zeggen: Ga…..
Je geeft de grenzen aan in de vorm van regels en steeds zal je kind een beetje meer en vaker naar buiten gaan, alleen of met vriendjes.
Tip voor bezorgde moeders
We leven in Nederland, klompenland. Als je je kleintje naar buiten stuurt om te spelen, leer ze dan klompen dragen. Zo weet je altijd dat ze in de buurt zijn door het gezellige gekletter om je heen. En blijft het een poosje stil, (niet gewoon, maar zo geheimzinnig stil) schiet dan achter je geraniums vandaan en kijk of ze niet alvast zwemles in de sloot nemen.
En…………
Als je met mensen over hun jeugdherinnering praat, zijn de verhalen over buiten spelen degene die het dichtste bij geluksgevoelens komen. Let maar eens op……..
Dus……….
Ouders, stuur je kinderen naar buiten, in weer en wind en hagel en regen. Je geeft ze nu bijzondere jeugdherinneringen voor later……..
Lees ook: Waarom is verliezen zo belangrijk?
Lees ook: Presteren door te concentreren
Lees ook: Doe de cupsong
Lees ook: Buitenspelen
Lees ook: Brrrr… Zwemles
Lees ook: Sport je kind als een aap of een giraf?
Lees ook: Ouderschap is voor de toekomst
Lees ook: Wie zorgt er voor de sporttas?
Kun je enige ondersteuning gebruiken of heb je behoefte aan tips, neem gerust contact op met de praktijk voor kindercoaching. Werken als kindercoach leer je bij de opleiding tot kindercoach.
Ken je Ik leer leren al?
Wil je op de hoogte blijven, download dan het gratis eboek
De klompen op de foto zijn die van onze kinderen zo’n 15 jaar terug…
Ik denk ook heel vaak “als of kinderen gek zijn”
Alsof die, als ze langs een sloot lopen erin vallen, of als ze een weg moeten oversteken op een auto wachtten en dan gaan, als ze legertje spelen elkaar echt pijn willen doen. Heb vertrouwen in je eigen kind. Geef dat ook mee aan je kind. IPV “voorzichtig” zeggen “veel plezier, tot straks” en luister naar de verhalen als ze thuiskomen. Die stralende oogjes doen je de vieze jassen vergeten. Die tip van de klompen werkt maar ook een helder gekleurde jas. Zie je die van jou in één oogopslag, dus anderen ook!
http://www.jufmarijke.com
Ik heb het geluk juf te mogen zijn van een kleine kleutergroep op een kleine dorpsschool, waar de kinderen in bomen mogen klimmen en vieze jassen mogen hebben! De kinderen zijn stuk voor stuk èchte buitenkinderen. Heerlijk!
Ja maar Tea…mijn kinderen MOGEN buiten spelen, de straat uit, het bos in, vies thuiskomen, kapotte kleren krijgen…maar ik moet ze vaak naar buiten bonjouren…en dan weten ze vaak niet goed wat ze moeten doen. Voor alle spellen die wij vroeger op straat deden krijg ik ze niet enthousiast, voor het maken van hutten in het bos ook niet, springschansjes maken…noem het op. Straat vol met kinderen, maar weinig buitenactiviteit helaas. En nee, ze mogen niet op een computerachtigiets!
Als ik terugkijk op mijn eigen jeugd, denk ik aan buitenspelen. Daaaaaagen lang, balen als je weer naar binnen moest. Mijn hart huilt. Ik heb het al zo lang geprobeerd, maar geef het bijna op.