Durf je er niet bij te horen en buiten de groep te vallen?

Op de één of andere manier hoorde ik er nooit goed bij.
Allereerst woonden we in het buitengebied waardoor we als boers werden gezien, daarna ging ik doorleren terwijl niemand dat nog had gedaan en misschien wel het meest lastige was dat ik door een fysieke beperking letterlijk nooit goed mee kon komen.

Toch kon ik er goed tegen om als anders gezien te worden en heb ik altijd, terwijl ik best wel heel onzeker was, een diep gevoel van zelfbewustzijn gehad.

En dat mis ik soms zo in deze tijd bij veel kinderen, pubers en jongeren.

Je herkent het vast: iedereen draagt dezelfde sneakers, kleding en kapsel.
Als ik eens door de stad loop of ergens een koffie drink, lijken alle jongeren op elkaar.
Zelfs kun je soms het verschil tussen ouders en hun kinderen niet meer zien.

Hoe dan?
Waar zijn degenen die net even anders zijn?

Natuurlijk is de puberteit de aangewezen periode om jezelf te leren kennen, om erachter te komen wat bij je past en wie je wilt zijn, maar het lijkt wel of er allemaal duplicaatjes rondlopen.
Maar waar zijn de jongeren die Nee durven zeggen en hun eigen koers varen?
Die jongens en meiden die net even anders zijn?

Wat gebeurt er als je er niet bij hoort?

Laten we wel wezen: er niet bij horen en anders zijn, voelt natuurlijk allereerst heel ongemakkelijk.

• Je voelt je een buitenstaander, een soort pinguïn op een tropisch eiland
• Mensen kijken je vreemd aan of vergeten je uit te nodigen
• Je kunt je onzeker voelen en twijfelen aan jezelf
• Doe je iets verkeerd?
• Moet je veranderen om erbij te horen?
• Mag je meedoen?

Misschien is de centrale vraag wel: is er iets mis met jou, of ben je gewoon jezelf?

Wat mij in alle jaren in mijn praktijk is opgevallen is dat de kinderen die een beetje anders waren en lekker zichzelf, nooit werden gepest terwijl je alle kenmerken kon afvinken om slachtoffer van pesten te worden.

Maar niet dus.
En dat vind ik nog steeds fascinerend en helpt me om juist dié kinderen en jongeren uit te dagen om te ontdekken wat bij hen past.
Want er zijn al kopietjes genoeg.

En misschien moeten we niet eens zozeer bij de kinderen zijn, maar onszelf als ouders versterken.
Want vele ouders doen zelf hun uiterste best om erbij te horen.
Kijk maar op Funda. :-)
En zo geven wij als ouders onbewust en waarschijnlijk zelfs onbedoeld het voorbeeld om je aan te passen aan alle groepsnormen en vooral niet buiten de boot te vallen.
Hoe durf je als ouder jezelf te zijn?

De voordelen van er niet bij horen

Laten we eerlijk zijn: altijd maar proberen mee te doen is heel vermoeiend.
Als jij gewoon blijft wie je bent, hoef je niet elke ochtend na te denken over welke outfit “acceptabel” is.
Je hoeft niet naar feestjes waar je eigenlijk te moe voor bent of gesprekken te voeren die je niet interesseren.
Sterker nog, jij bent de baas over je eigen keuzes en hoeft niet mee te gaan in groepsdruk.
Hoe heerlijk zou dat zijn en welk voorbeeld geef je je kinderen dan mee?

Welke eigenschappen heb je nodig om er niet bij te durven horen?

Stel je voor dat je je kind wilt uitdagen en stimuleren om geen meeloper te worden en lekker zichzelf te zijn en eigen keuzes te maken?
In mijn praktijk komen dan een aantal zaken naar voren waar we het dan over hebben.
Vooral om pubers sociaal weerbaarder te maken zodat ze ook minder snel slachtoffer worden van pesterijtjes en grensoverschrijdend gedrag van anderen.

Om stevig in je schoenen te staan als “buitenbeentje”, heb je een aantal kwaliteiten en vaardigheden nodig:

• Zelfvertrouwen: weten dat jij goed bent zoals je bent, ook al pas je niet in het plaatje
• Onafhankelijkheid: doen wat jíj leuk vindt, ongeacht wat anderen ervan vinden
• Een beetje koppigheid: je niet laten overhalen tot dingen waar je niet achter staat
• Zelfkennis: niet iedereen hoeft jou te snappen en dat is helemaal prima
• Zelfspot: kunnen lachen om jezelf als je weer eens de denkbeeldige pinguïn in de woestijn bent
• Lef: echt andere keuzes durven maken en linksaf slaan terwijl de rest rechts gaat

Dusss…..hoe help je een buitenbeentje?

Wat wij een kind kunnen leren, is dat als je er niet bij hoort dit niet betekent dat je mislukt en alleen bent.
Er zijn genoeg mensen zoals jij, maar misschien ben je ze nog niet tegengekomen en soms moet je nog jaren wachten om je kudde te vinden.
En ondertussen leer je dat goed genoeg bent!
Gewoon heel simpel!

In mijn praktijk heb ik dankzij juist de kinderen en jongeren die niet in het standaard plaatje pasten, veel geleerd om hen inzicht te geven in wie ze zijn en hoe ze daarvoor leren staan. Kijk maar naar dit voorbeeld.
Soms is het eerst heel pijnlijk om tot besef te komen dat je anders bent, maar als je dat durft omarmen gaat er een nieuwe wereld open.

En ik kan het weten want nog steeds voel ik me vaak een pinguïn, een eigenwijze, dat dan weer wel!

De sociale weerbaarheidstraining ‘weerbaar communiceren’ heb ik ontwikkeld om pubers en jongeren uit uit te dagen zichzelf te uiten op een elegante manier die past bij wie ze zijn.
Wil je ook werken met de sociale vaardigheidstraining weerbaar communiceren?

Dan ontvang je nu alleen via deze link 50 euro korting op de training, inclusief het weerbaarheidsspel.

Bekijk ook hieronder maar de video’s van een aantal oefeningen die ik doe om jezelf te durven zijn.

Lees ook over anders zijn of moeite met veranderen?
Lees ook over weerbaar opvoeden
Lees ook over ieder kind uniek of toch liever niet?
Lees ook over anders opvoeden dan je ouders
Bekijk de video over rotopmerkingen van anderen weerstaan
Bekijk de video over wat moet je leren als buitenbeentje
Bekijk de video over als je niet uitgenodigd wordt voor een feestje