Tegen de tijd dat je kind uit huis gaat, heb je al minstens honderd keer gehoord dat je je kind moet loslaten.
Maar ook als ze al lang en breed op zichzelf wonen en zelf ouder zijn, hoor ik het nog om me heen dat je ze moet loslaten.
Pfff… alsof dat zou kunnen: je kind loslaten.
- je peuter maar laten stikken in zijn eten?
- je kleuter zelf maar laten weten met wie en wanneer hij speelt?
- je 9-jarige zelf zijn bedtijd laten kiezen?
- je puber lekker laten experimenteren met vape en pillen?
- je studerende jongere niet meer bijstaan met goede raad?
Dacht het niet toch?
Als opvoedcoach komt het begrip in bijna ieder gesprek wat ik heb met ouders voorbij.
Met bijna om goedkeuring vragende blikken in hun ogen, zeggen ouders mij dat ze hun kind toch moeten loslaten?
Ik laat het ze dan wel eens voordoen met een plant of blaadje in hun hand en geef dan de opdracht om zich voor te stellen dat dit hun kind is en de aanmoediging om het te laten vallen.
Hoe kwetsbaarder hun kind, hoe kwetsbaarder het voorwerp wat ik hen dan in hun handen duw.
Ze kijken dan steevast naar het voorwerp in hun hand en dan gaat hun blik verschrikt of geschokt naar mij met de vraag ‘moet ik dit doen?’
Probeer het zelf maar eens en dan heb je gelijk je antwoord.
Anders vasthouden?
De populaire versie van je kind loslaten, is om het anders vast te houden.
Ook daarvan is mij in oudergesprekken gebleken dat dit een slecht alternatief is.
Want probeer maar weer eens dat kwetsbare voorwerp wat je kind moet voorstellen anders vast te houden.
Wedden dat je van schrik misschien gaat knijpen of het juist harder vastgrijpt?
Lijkt me ook niet de bedoeling toch?
Als loslaten en anders vasthouden niet helpt, wat dan?
In feite is het heel gemakkelijk want kijk maar even met mijn volgende opdracht mee:
Je neemt het kwetsbare voorwerp in je handen en zet het ergens heel voorzichtig neer.
Je doet een stap naar achter of opzij.
Daarna geef je een goedkeurend knikje en houd je het voorwerp in de gaten en komt alleen in actie als het niet goed gaat.
Geef ruimte
Het geheim van loslaten, is ruimte geven.
Niet anders vasthouden, maar zelf een stap zetten en het uithouden als je kind op ontdekkingsreis gaat.
Of je kind nu een peuter, kleuter of student is: jij geeft de ruimte die op dat moment nodig is en grijpt pas liefdevol vast als de nood aan de man is.
Neem van mij aan dat de korte ervaring die ik ouders geef met een voorwerp in hun handen, heel snel en effectief werkt en hen meer resultaat geeft dan uren praten over loslaten en anders vasthouden.
Dat is alleen maar loos geklets.
De opleiding Opvoedcoaching in de praktijk
Wil jij ook leren hoe ik ouders help om hun zorgen en hulpvragen tot werkbare oplossingen transformeer?
Dan is de praktische opleiding opvoedcoaching in de praktijk precies wat je nodig hebt.
Je leert hoe je alle belangrijke theorie over opvoeden vertaalt naar je handen waardoor ouders weten wat hen te doen staat en doen wat ze hebben te doen, namelijk hun kinderen opvoeden en hun leiderschap nemen.
Wil jij echt verschil maken en houd je van aanpakken, voel je dan welkom en schrijf je in voor Opvoedcoaching in de praktijk.
Lees ook: Ouderschap is leiderschap
Lees ook: En toen kieperde ik een volle prullenbak leeg over haar hoofd
Bekijk ook: Coachen met de logische niveaus doe je zo
Bekijk ook: Waarom is afleren van ongewenst gedrag zinloos?
Geef een reactie