Jij bent diegene bij wie leerlingen moeten zijn als ze vastlopen.
Je tips en adviezen zijn briljant, al zeg je het zelf.
Het vervelende is alleen dat jouw leerlingen en ook hun ouders jouw in de praktijk bewezen en zelfs wetenschappelijk aangetoonde hulp niet willen aannemen.
Sterker nog, ze gaan ook nog eens in de weerstand.
Herkenbaar?
Dan is de kans groot dat jij als een ‘Ome Willem’ deze vuist op deze vuist aan het doen bent en dat dit niet werkt omdat je een belangrijke stap overslaat.
Hoe komt het toch dat het voelt alsof al jouw goede bedoelingen en inspanningen voor niets zijn?
Als je leerling een onvoldoende haalt, gefrustreerd is over huiswerk of ergens anders mee zit en jij bent een betrokken leraar, dan is je allereerste neiging om dit te willen oplossen.
Want daarvoor komen ze toch bij je?
Omdat jij bekend staat om je hulpvaardigheid en je goede oplossingen?
En ze hebben gelijk want jij hebt altijd goede raad paraat omdat jij weet wat ze nodig hebben en hen wilt helpen.
Daar komt de vuist….
Het gekke doet zich voor dat welke en hoeveel argumenten je ook gebruikt, je leerlingen nog meer tegenargumenten hebben.
Soms heb je het gevoel te belanden in een spelletje overtuigen op overtuigen zoals Ome Willem doet met zijn spelletje deze vuist op deze vuist,
Uiteindelijk ben je uitgekletst en soms zegt de leerling zelfs nog dat ze niks aan je heeft.
En daar zit je dan ’s avonds op je bank gefrustreerd te wezen over weer een leerling die niet begrijpt wat je zegt.
Want je weet dat je gelijk hebt en daarin heb je zeker weten gelijk!
Ik wil een snoepje….
Wat gebeurt er nu precies tussen jou en de leerling?
Denk maar eens aan het kind dat in de namiddag om een snoepje vraagt en de moeder die dit weigert.
Voor je het weet zijn moeder en kind 10 minuten verder in hun eis om een snoepje en de argumenten waarom het niet kan.
Je kan deze vuist op deze vuist zo voor je zien: Moeder spreekt om de beurt argument 1 t/m 10 uit waarom het niet kan en kind blijft doorjengelen over een snoepje.
Dit is ook wat er tussen jou en de leerling gebeurt.
De eerste stap
De stap die je vergeet te zetten, is éérst intunen op de leerling en waar hij werkelijk behoefte aan heeft.
Want wat zou er gebeuren als je eerst aandacht geeft aan de frustratie van je leerling en daarna je tips en adviezen met een prachtig strikje aanbiedt?
Zou je gesprekje met je leerling voor jullie allebei niet veel plezieriger verlopen als je niet zo je best hoeft te doen om elkaar te overtuigen van je eigen standpunten?
Dan hoef je geen ‘Ome Willem’ meer te zijn.
Wil jij ook ontdekken hoe je ouders en kinderen mee kunt nemen in jouw briljante tips en adviezen?
Ik merk zelf al vele jaren en hoor keer op keer terug van deelnemers aan mijn opleidingen dat het heel simpel is, maar dat je even moet weten hoe je de angel uit de gestapelde vuisten haalt.
Ik kan je leren hoe je de rest van je leven afstand doet van uitputtende discussies, eindeloos gepraat in cirkeltjes en vooral het blijven uit het mechanisme van deze vuist op deze vuist van Ome Willem.
Het gaat om het signaleren van behoeften, het geven van erkenning, uit het probleem blijven en de ander meenemen in een mooie verpakking naar het doel waar de ander wil zijn.
Wanneer je al die ingrediënten mixt, zit jij ’s avonds in verwondering na te genieten hoe het jou opnieuw is gelukt is.
Ook aan de slag met het voeren van bevredigende gesprekken met kinderen en leerlingen?
Kijk wanneer er een nieuwe ronde van de basisopleiding kindercoaching en kindgesprekken start.
Voel je welkom en meld je aan via deze link
Geef een reactie