40 jaar geleden toen ik op een peuterspeelzaal werkte, observeerden we kinderen om te ontdekken hoe ze groeiden op alle ontwikkelingsgebieden.
- speelt een kind alleen of ook samen
- maakt een kind gebruik van alle speelhoeken en alle materialen of blijft het éénzijdig spelen met één ding
- hoeveel woorden en zinnen maakt een kind
- hoe zit het met contact maken met volwassenen
- kent een kind verschillende emoties en uit hij dit passend bij de leeftijd
- hoe zit het met de bewegingen, zowel de grove als de fijne motoriek
- kan een kind al zelfstandig taakjes doen
Op deze manier kregen we veel informatie over een kind in de hele breedte van zijn ontwikkeling en stimuleerden we zonder erg te sturen de gebieden die wat minder scoorden op een speelse manier.
Met het ene kind ging je dan extra samen boekjes lezen en met het andere kind torens bouwen terwijl je hardop telde en kleuren een naam gaf.
Lekker kliederen in de zandbak, in de poppenhoek ziekenhuisje spelen, rollen met een bal of met een ander kind vingerverven.
En natuurlijk uitdagen om zelf de jas aan te doen en de schoenen.
Alles spelenderwijs, dat vooral!
Ontwikkelingshaast
Wanneer ik nu lees over ontwikkelingen van jonge kinderen gaat het vaak over hoeveel letters ze al kennen en roepen trotse ouders overal in het rond dat hun kind al kan lezen, rekenen en schrijven en dat ze op hun 7e al een vreemde taal leren.
Bijna nergens lees of hoor je over kinderen die gezellig samen spelen, met hun vriendjes madeliefjes rijgen tot een ketting, zich in hun eentje in een hoekje verliezen in een boek, op een muziekinstrument spelen of gewoon in oude kleren slootjes springen en op straat banjeren en vrienden maken voor het leven.
En heus, vroeger was niet alles beter, zeker niet!
Jaren terug viel het mij al op dat ouders meer behoefte hebben om speels te zijn en kinderen steeds serieuzer bezig zijn met hun cognitieve ontwikkeling.
Het lijkt wel alsof er ergens een omdraaiing heeft plaatsgevonden.
Zou de trend om snel alles te kunnen en volwassen worden, later de behoefte aanwakkeren om spelen in te halen?
Volwassenen zien er, ook in kleding, steeds jonger uit en kinderen worden, ook in kleding, steeds jonger ouwelijk.
Let maar op de meisjes, hoe ze met make up en uitdagende kleren zich presenteren en jaren ouder lijken dan ze zijn.
Waar zijn de frisse speelse jonge pubers gebleven?
Kinderen maken haast met hun ontwikkeling en moeten al jong hun potentie kunnen waarmaken en hun talenten doen groeien.
Dit betekent dat ze moeten presteren en het liefst op meerdere gebieden.
Geleerd moet er worden en snel een beetje want stel je voor dat je niet naar het VWO kan.
Sport is niet meer alleen om jezelf uit te dagen en in een team plezier te hebben.
Er moet gewonnen worden.
Heb je talent voor muziek dan wordt het serieus aangepakt want hoe jonger de top, hoe beter.
We zitten er bovenop!
Zijn afstreeplijstjes leidend geworden?
Vanaf de geboorte wordt een kind in statistieken gevolgd en getest.
Zodra een kind naar school gaat, zijn die testen steeds eenzijdiger gericht op het leren en wordt de ontwikkeling verengd tot wat een kind op dat gebied presteert.
Hoe jammer is het dat door onze ‘afstreeplijsten ijver’ het kind vaak niet meer in zijn geheel wordt gezien?
- hoe hij zijn creativiteit gebruikt voor taal of rekenen?
- hoe hij oplossingen vindt voor problemen?
- hoe hij hulpvaardig is voor anderen?
- hoe hij aanleg heeft voor ritme, kleur of symboliek?
- hoe hij snel de bedoeling van gedrag van anderen doorziet?
Kinderen die een opvallend talent hebben, springen er wel vaak uit of worden door hun ouders al jong op een spoor van talent gezet.
Alles heeft altijd twee kanten en het mooie aan deze tijd is dat talent sneller wordt herkend en als het meezit krijgt een kind alle kansen om te excelleren.
Mits het in het juiste gezin is geboren en er geld en ruimte is want anders heeft een kind alsnog pech en moet hij in zijn volwassen leven kansen grijpen.
Succes in je leven in vandaag de dag een keuze waar je zelf verantwoordelijk voor bent.
Heb je geen succes dan krijg je daar ook zelf de schuld van.
Al is het maar de zelfbeschuldiging.
Kunnen we weer lummeltijd krijgen alstublieft?
Misschien wordt het hoog tijd om de haast en angst gedag te zeggen.
- Om recalcitrant te worden
- de boel de boel te laten
- lekker aanrommelen
- ons huis laten verstoffen
- luidkeels zingen en dansen
Misschien is het nu de juiste tijd om je te realiseren waar het je brengt als je bang bent of je kind wel genoeg letters kent. Of wat het oplevert om zo bovenop je kind te zitten.
Laat het toch gaan!
Bemoei je er niet mee!
Je hoeft niet alles te weten!
Laat je kind gewoon lekker kind zijn!
Voel eens bij jezelf waar jij het speelse bent verloren en het mist.
Zou het kunnen dat ook jij al braaf de wensen van ouders en school volgde om maar zo goed mogelijk te leren en je best te doen en dit nu overbrengt in overtreffende trap op je kind?
Misschien is de vraag van deze tijd wel:
Wanneer ga je weer spelen en samen met je kind de verwondering van het leven zelf ontdekken?
Gun je kinderen ook de speelruimte om zich te ontwikkelen en wil je ouders graag helpen bij het ontwarren van de huidige stresskluwen waarbij kinderen zich uiten in boosheid, angst en lastig gedrag?
Kijk eens bij mij opleiding ‘het opvoedcoachgesprek‘ om stap voor stap snel tot de kern te komen en perspectief te bieden aan ouders en hun kinderen.
Opdat de ontspanning en harmonie écht binnen bereik komt.
Geef een reactie