Eerlijk?
Ik ben dol op dwarse en tegendraadse kinderen en als ze puber worden dat ze dan zo lekker ongenuanceerd de boel opstoken.
Zo’n puber met een capuchon over zijn hoofd en die met de benen languit in een klaslokaal hangt en overeind schiet als een docent iets van hem of haar wil.
Of nog erger: als de docent iets onrechtvaardigs zegt of doet zoals een onverwachte toets geven.
Zo’n puber die overal tegenin gaat en haantje de voorste is om je te vertellen dat je echt heel erg fout zit en dat hij/zij echt niet van plan is te doen wat jij wilt.
Hij/zij zou wel gek zijn!
Toch zijn ze fantastisch
Want ze:
- hebben veel energie om wat te bereiken
- zijn onafhankelijke denkers
- fixen hun eigen zaakjes
- komen op voor zwakkeren
- vinden eerlijkheid belangrijk en bestrijden onrecht
- hebben zooo veel potentieel
En ze:
- worden snel boos
- drukken zich nogal ongelukkig uit
- zijn zelf de klos door hun optreden
- voelen zich tekort gedaan
- denken dat volwassenen tegen hen zijn en hen dwars willen zitten
- hebben kleine kwetsbare hartjes
Met al die kenmerken: hoe kun je niet van zo’n puber houden en hen bewonderen om wat ze zo onbehouwen proberen na te streven?
Wat is precies dat autoriteitsconflict?
Wil je een conflict hebben dan zijn daar minstens twee betrokkenen voor nodig.
Dusssss………..
Degene die zich ergert of machteloos voelt door zo’n irritante puber die een loopje neemt met regels en grenzen, heeft heeft eerst enig zelf onderzoek te doen
Want waarom voel je je geïrriteerd of machteloos:
- weet je niet hoe je grenzen moet stellen
- durf je niet op je standpunt te staan
- heb je te weinig zelfvertrouwen
- ben je bang om af te gaan voor de puber of, nog erger, een hele klas
- en misschien….. voel je jezelf weer kind worden omdat je niet kon omgaan met je autoritaire vader, moeder, broer of zus?
Los van degene die last heeft van de puber die de poten onder je stoel vandaan zaagt, is het mijn ervaring dat dit type pubers thuis met dezelfde problemen met een vader of moeder rondloopt als op school, zijn werk of met vrienden.
Deze str@nteigenwijze pubers hebben nogal eens een fors probleem met anderen en vechten zich de dag door.
Ze doen hun best zich groter voor te doen dan ze zijn en meten zich een volwassen plek aan in plaats van de plek van het kind wat ze zijn.
Na verloop van tijd lijkt het zelfs een karaktertrek te zijn.
Het gaat gruwelijk mis voor alle betrokkenen als een kind zichzelf hiërarchisch omhoog schuift
De puber kan zich spiegelen aan een ouder van hetzelfde kaliber, maar het kan ook zijn dat deze puber zich genoodzaakt voelt een vader of moederplek in te nemen omdat die ouder niet beschikbaar is of zijn regie niet neemt
Het autoriteitsconflict an sich gaat er ten diepste over dat een kind zijn plek niet accepteert en dat de ‘autoriteit’ zijn plek als grotere gaat bevechten op een manier van de kleine.
En daar is dan het conflict wat aan de oppervlakte gaat over een incident, maar ten diepste over wie het voor het zeggen heeft.
Wat doe je met een puber met een autoriteitsprobleem
Allereerst: Houd van ze en geniet van de energie!
Kijk en zie hoe deze kwetsbare puber zijn best doet om wat in hem leeft (op een onhandige manier) naar buiten brengt
Kijk en zie dat zijn grootste behoefte is om serieus genomen te worden en zijn autonomie uit te drukken
Denk en merk bij jezelf op waar je wordt getriggerd.
Is het iemand uit het verleden of ben je bang voor je gezagspositie?
Als je merkt dat er iets in jou wordt getriggerd, adem dan eens in en uit en kijk en zie dan deze puber die zo zijn best doet.
En dan…
ga je over tot actie om een goede relatie met deze puber op te bouwen.
- je toont belangstelling voor zijn inzichten en vraagt door
gewoon feitelijk en ook als ze je stom vinden
voldoe aan de grootste behoefte en neem hem serieus (zonder cynisme) - geef duidelijk en consequent grenzen aan
wees beslist en open over wat je wilt
ga nooit in discussie over een regel, maar leg het wel uit - geef erkenning door uit te spreken dat je weet hoe lastig dit is
zeg dat je toch van hem/haar houdt ondanks de boosheid
zet je humor in en neem toch het onderwerp serieus
bijt regelmatig je tong af en bemoei je er niet mee tenzij er gevaar is - heb begrip voor het gevoel van autonomie en geef steun
vraag om argumenten bij beslissingen die jij onverstandig vindt en kom tot een deal - laat ze zelf opdraaien voor de consequenties van onbezonnen gedrag
blijf altijd steun geven - vertel ze steeds opnieuw dat je van ze houdt, bewonder hun energie en inspanningen EN geef duidelijk je grenzen
- voel je je wel getriggerd, doe zelf onderzoek en merk op dat je conflict met je puber niet gaat over jou, maar dat jij reageert vanuit je eigen onmacht en dat dit de situatie erger maakt
Wat heeft de puber met een autoriteitsprobleem te leren?
Tsja en dan zit je met die ruwe diamanten die zich slijpen aan jou terwijl jij daar niet op zit te wachten.
Het allerbelangrijkste wat de puber heeft te leren is zich te voegen naar het gezag zonder dat hij zijn eigenheid opgeeft en de boel laat escaleren.
Wat een opdracht en niet te doen in een namiddag
Maar laten we eerlijk zijn en bedenken hoe moeilijk dit is voor die puber die zichzelf verantwoordelijk voelt of zich zo onzeker voelt dat hij zich overschreeuwt of die puber die bang is om gepest te worden als hij zich voegt
Dan begrijp je toch dat het geen onwil is en dat jij mag sturen?
Daarom houd ik zo van die ongeleide projectielen met hun hoodies, onverschillige en boze blikken en hun geschreeuw door de klas!
Sociale vaardigheidstraining voor deze pubers
In mijn praktijk kreeg ik natuurlijk om de haverklap van deze ruwe diamanten voor mijn neus.
Omdat deze pubers inmiddels gewend zijn geraakt aan eindeloze preken en strafkampen van diverse volwassenen, moest ik uiteraard wat anders verzinnen
Vele pubers zijn vergeefs naar sociale vaardigheidstrainingen gestuurd, maar die zijn voor deze eigenheimers compleet zinloos omdat ze hier ook direct de strijd aangaan
Wat doe ik anders dan anderen met deze pubers?
Naast dat ze merken dat ik van ze geniet, trigger ik ze tot op het bot.
Ze schreeuwen tegen me dat ze niet een slijmbal willen zijn en dat ze echt geen gekke Henkie zijn.
Toch laat ik ze keer op keer ervaren wat ze aan het doen zijn en wat het effect daarvan is.
Ze merken dat er verschillende manieren zijn om je zin te krijgen en dat anderen daar weer op verschillende manieren op reageren.
En dan…… maken ze een keus in wie ze willen zijn en hoe ze op een elegantere manier hun zin kunnen doordrijven
Wanneer ze dat in de gaten krijgen, hebben ze nog steeds een autoriteitsprobleem, maar anderen hebben er geen last meer van
In de succesvolle, maar volgens sommige trainers nog relatief onbekende sociale vaardigheidstraining, neem je pubers mee in hun conflicten, angsten en vooral hun mogelijkheden waarna je in korte tijd wonderen ziet gebeuren in het gedrag van die irritante puber.
Nieuwsgierig? Geef deze training individueel of in groepjes in je praktijk of mentorklas.
Ik garandeer je genieten tot op het bot bij het slijpen van deze ruwe diamanten.
Extra bonussen
In deze training vind je bovendien twee bonusworkshops voor ouders en voor ouders en pubers samen. Zodat je meer onderling begrip en een betere samenwerking tussen ouder en puber voor elkaar krijgt.
Ik garandeer het je!
Schrijf je in voor deze prachtige en praktische training: https://teaadema.nl/voor-professionals/online-opleidingen/weerbaar-communiceren-pubers/
Geef een reactie