Moeders, mogen vaders opvoeden?

Zelf ben ik van de generatie dat het ouderschapsverlof wettelijk werd geregeld.
Mijn man kreeg veel weerstand toen hij een beroep deed op het ouderschapsverlof en een half jaar, wat toen het maximum was, deeltijd wilde werken na de geboorte van onze zoon.
Ook nu nog, zeker in zijn beroepsgroep, werkt nog bijna geen enkele man in deeltijd of neemt op werkdagen een opvoedtaak op zich.

Op dit moment zijn de zogenaamde papadagen wel veel meer ingeburgerd, maar het is niet vanzelf gegaan

Als ik op doordeweekse dagen een blik naar buiten werp, zie ik zo nu en dan een man achter een kinderwagen of na schooltijd met kinderen voorbij fietsen.
Toen onze kinderen klein waren, zag je dit eigenlijk alleen op zondag mét moeder erbij.

Hoezo papadag?

Toch hoor je vandaag de dag veel ouders spreken over de papadag.

Alsof het speciaal is dat papa een dag voor de kinderen zorgt

Waar zou dat hardnekkige idee vandaan komen dat als papa één of meerdere dagen minder buitenshuis werkt, we dit een speciale papadag noemen?

Want welke moeder noemt de dagen dat ze thuis is mamadagen?

Door dit verschil in naam geven we aan vaders een aparte status en dat is toch raar?

Het lijkt wel alsof we vaders daarmee groter en belangrijker maken en krijgt het een meer speelser karakter waardoor een papadag een andere ouder beleving krijgt dan moeders die voor hun kinderen zorgen

Gelukkig bestond in onze tijd de naam papadag nog niet en waren het gewoon de dagen dat hij thuis was.
Achteraf zie ik echter wel overeenkomsten met de huidige vaders die leukere dingen met de kinderen lijken te doen dan de moeders die zich nogal eens verantwoordelijk voelen voor het reilen en zeilen van de bv gezin.

Bijzonder dat na ruim 30 jaar nog veel hetzelfde is….

De verschillende rol van mannen en vrouwen

Ik denk dat we niet moeten vergeten dat vrouwen al eeuwenlang de zorg voor kinderen hebben gehad en dat in onze cultuur mannen vooral het geld binnenbrachten.

Na de emancipatiegolven willen we meer gelijkheid en zowel mannen en vrouwen willen in principe dezelfde (zorg) taken hebben.
In principe …… want als ik om me heen kijk en ouders in gedachten hoor praten in mijn praktijk dan zijn het toch vooral de moeders die aan de bel trekken als iets minder goed loopt en ook de moeders die ‘op gesprek’ komen.

Want papa moet werken

Ook in mijn tijd als manager kon je de klok erop gelijk zetten.
De vakantie van papa was altijd belangrijker dan die van mama als het op de planning aankwam en bij ziekte van een kind is het zelfs nu nog vanzelfsprekend dat mama spoorslags naar huis gaat in plaats van papa.

• Zou het toch nog teveel in onze genen en cultuur zitten dat wij vrouwen haantje de voorste doen als het over onze kinderen gaat?
• Moet er nog een generatie overheen gaan voordat man/vrouw en papa/mama inwisselbaar zijn in hun gezinstaken en hun ouder- en opvoedtaak?
• Geven wij nu aan onze kinderen meer het voorbeeld hoe het ook kan, ook al noemen we het papa dagen en mogen vaders meer de leukere dingen doen?  Blijven mama’s naar verhouding meer gezins- en huishoudtaken doen zoals onderzoeken keer op keer uitwijzen?

Sterke vrouwen

Wat mij daarnaast altijd fascineert zijn de zogenaamde sterke vrouwen

In mijn praktijk en tijdens de opleiding herken ik ze van verre.

Het zijn vrouwen die er al generaties lang een soort van alleen voor staan.
De mannen en vaders waren van huis door hun werk waardoor het huis, de kinderen en het sociale leven op de vrouwen neerkwam omdat ze door de afwezigheid van mannen het moesten rooien.

Of ze er nu talent voor hadden of niet

Je ziet vaak dat deze vrouwen net als hun moeders en grootmoeders een man hebben getroffen die veel afwezig is.
Of door zijn werk met veel verantwoordelijkheden of letterlijk van huis door een beroep op zee of buitenlandse reizen, of dat de man op een andere manier (innerlijk) afwezig is door bijvoorbeeld chronische ziekte of aandoening.

In sommige culturen zie je dit verschijnsel ook meer, bijvoorbeeld op de Antillen waar mannen regelmatig bij meer vrouwen kinderen hadden en kinderen vooral bij moeders opgroeiden.

Misschien doordat al deze vrouwen voor hun gevoel de gezinskar moeten trekken, hebben ze zich ontwikkeld tot sterke vrouwen die veel kunnen dragen.
Je kunt dit zelfs zien aan hoe ze hun schouders bewegen en soms zie je harde lijnen in het gezicht en veel zware make up.
Dat zijn de vrouwen die zich tot strijders hebben ontwikkeld en vechten voor alles wat hen waard is.
Interessant is dat veel zonen een hulpvraag hebben op het gebied van leren of gedrag.

Zou dit kunnen komen doordat ze met de moedermelk meekrijgen dat je aan mannen uiteindelijk toch niet veel hebt en al jong afhaken?

Ook na een echtscheiding zie je het helaas gebeuren dat kinderen losraken van hun vader en helemaal georiënteerd zijn op hun moeder.

Welke invloed hebben vrouwen op de opvoedtaak van mannen?

Allereerst is het belangrijk een verschil te maken tussen ouderschap en opvoederschap.
Het ouder zijn vraagt van je dat je een visie hebt over wie je wilt zijn als ouder en hoe je wilt dat je kinderen later terugkijken op wie je was als vader en moeder en wat je hebt meegegeven.

Vanuit je ouderschap geef je kleur aan je opvoederschap door je gedrag en je aanpak in het dagelijks gezinsverkeer.

Wat je nogal eens ziet en waaraan ik me bij tijd en wijle ook zoo schuldig heb gemaakt, is dat we als vrouwen geneigd zijn onze man op te voeden en dat de man de opvoedtaken en de huishoudtaken moeten doen zoals wij dat regisseren.

Op die manier is houd je misschien de papadag in stand omdat papa uitvoert wat mama wil en niet zijn eigen ouderschap vormgeeft, maar het opvoederschap uitvoert zoals mama dit dicteert

Gelukkig merk ik in mijn praktijk en tijdens de opleiding langzamerhand dat er gedurende de jaren iets verandert en de verandering ligt misschien meer bij mannen dan bij vrouwen omdat zij meer hun plek opeisen.

De gewetensvraag

Misschien moeten we ons als ouders wat meer gaan bezinnen over wie we als ouder willen zijn en hoe we dat in het dagelijks gebruik vormgeven in de opvoeding.

Gewetensvragen daarbij zijn:

• Geven wij vrouwen mannen de ruimte om het op hun eigen manier te doen?
• Vinden wij vrouwen stiekem dat wij betere opvoeders zijn dan onze mannen?
• Vinden mannen het stiekem wel relaxt dat hun vrouwen de kar trekken en zij de leuke dingen mogen doen?
• Kunnen mannen lekker afhaken en achteroverleunen omdat hun vrouw toch kritiek heeft?
• En moeders: welke boodschap gaf je je zonen (onbewust) mee met de moedermelk?
  Dat je uiteindelijk toch niets aan ze hebt en vrouwen er in het gezin alleen voor staan?
  Of dat je zoon je kleine prinsje is die alles waarin mannen tekort schieten goedmaakt?
  Mogen je zonen hun mannelijkheid bij hun vader ontwikkelen?
• En moeders: Welke boodschap gaf je je dochters (onbewust) mee met de moedermelk?
  Dat meisjes het zwaar hebben als volwassenen want verantwoordelijk voor alles binnen het gezin?
  Dat je dochter voor je moet zorgen omdat jij ook voor je moeder moest zorgen?
  Of dat je dochter de boodschap mee krijgt dat ze vooral mannen tevreden moet stellen?

Al deze vragen zijn interessant en belangrijk voor mannen en vrouwen als ze naar hun kinderen kijken en zich bewust worden hoe ze ouders willen zijn.

En…. Weet dat de onbewuste beelden en voorbeelden die we al generaties meenemen behoorlijk hardnekkig kunnen zijn.

Want ik dacht dat wij het als ouders best goed en modern deden in onze tijd, maar o wat heb ik onbewust met mijn zogenaamde beter weten, hem wel tegengehouden in zijn vaderschap en besefte ik pas vele jaren later wat een geweldig vader hij is.

Daarom: Laten we om te beginnen nu echt gaan stoppen met de papadag en hem alle eer en verantwoordelijkheid geven die horen bij het vaderschap en het bijbehorende opvoederschap

_{NB: Disclaimer; Voor vader en moeder kun je ook die opvoeder man of vrouw in gedachten nemen die meer naar buiten of meer naar binnen in het gezin gericht is​. Zo ben ik hoop ik ook weer gender verantwoord bezig.}

Als wij willen dat onze kinderen meer gezamenlijk het ouderschap vormgeven, hebben ze daar wel sociale vaardigheden voor nodig die wij hen kunnen voordoen en hen zo leren.

Wist je dat de bijzondere sociale vaardigheidstraining speciaal voor pubers (en hun ouders door de extra bonus workshops) alle vaardigheden aandacht geeft om weerbaar en elegant met elkaar te communiceren?

Wil jij ook werken met deze prachtige workshop die je morgen al kunt geven door de gedetailleerde beschrijving en de bijbehorende complete materialen?
Meld je dan snel even aan voor de training weerbaar communiceren en geniet van hoe pubers grote stappen vooruit boeken in hun sociale vaardigheden op meerdere gebieden!