Je doet wat ik zeg

Het was een mooi gezicht en een prachtige scene om te volgen.
Bangmannetje en lefmannetje waren samen aan het ontdekken hoe ze op de kleine motorfietsjes konden racen.
Hun beider moeders stonden aan de kant en zoals hun zoontjes verschilden, zo verschilden ook zij.

Moeder bangmannetje moedigde vanuit haar tenen zoontje aan; ‘je kan het wel schat, toe maar, het gaat fantastisch, goed gedaan die bocht.’

Zo ging het maar door.

De glimlach op haar gezicht was er bijna als een soort grimas in gebeiteld en ze merkte zelf niet met hoe weinig overtuigingskracht haar woorden eruit kwamen.

Misschien was het daarom dat bangmannetje steeds wilde stoppen en dat zelfs papa op een gegeven moment moest komen om weer te starten?

Moeder lefmannetje stond erbij en keek bijna nors.

Ze zei niets en volgde zoon met haar ogen en toen die de neiging kreeg om een smal paadje in te slaan waar net een meneer met rollator in was gelopen, riep ze haar zoon kort toe. ‘Niet daarheen, even wachten en let op die meneer.’

Natuurlijk ging lefmannetje direct in de ja-maar stand, maar ver kwam hij niet.

‘Luister naar mij en kom hier!’

Daar kwam lefmannetje aan brommen en volgde netjes de instructies van moeder

Na een poosje toen moeder lefmannetje genoeg had gezien om erop te vertrouwen dat haar zoon het wel zou redden, draaide ze zich om en liep weg.

Moeder bangmannetje aarzelde, riep nog een keer dat haar schat het fantastisch deed, draaide zich toen maar om en keek nog twee keer naar bangmannetje en liep moeder lefmannetje achterna die al een flink eind verder was.

Geef vertrouwen

Als ouder wil je natuurlijk je kind het vertrouwen geven dat hij speelt, leert, vriendjes maakt en uiteindelijk functioneert in de maatschappij.

Veel ouders denken dat zij hun kind vertrouwen geven door het positief te benaderen, volop complimentjes geven en stimuleren om in actie te komen.

Waar ik veel ouders zie uitglijden is dat ze het verschil niet kennen tussen positief bekrachtigen en vertrouwen geven

Moeders en vaders van bangmannetjes doen zo verschrikkelijk hun best om hun kind positief te stimuleren dat ze niet in de gaten hebben dat hun kind hen niet gelooft.

Veel meer dan zijzelf voelen bangmannetjes dat ouders positieve opmerkingen maken omdat ze denken dat het helpt en niet omdat zij zelf geloven dat hun kind het kan

Je hoeft kinderen niet voor de gek te houden met mooie woorden, zij stemmen af op wat er onder ligt.

Complimentjes en aanmoedigingen die niet geaard en gemeend vanuit je tenen komen, maken een kind juist onzeker

Vertrouwen geef je door je kind te laten doen en wanneer het niet lukt, baal je mee en eist een herhaling van zetten.
Zonder gekweel, complimentjes, glimlach en met vaste stem.

Neem je leiderschap

Prachtig vond ik de moeder van lefmannetje.
Met een norse blik en zonder commentaar volgde ze met haar ogen haar zoon.
Zo nu en dan wierp ze een blik op bangmannetje.

Toen haar zoon een actie wilde uitvoeren die niet zo handig was, greep ze in met vaste stem en weinig woorden.
Uiteraard ging lefmannetje in verweer waarop ze kort en adequaat het commando gaf dat hij had te luisteren.

Braaf luisterde hij vervolgens wat, waarom en hoe hij de actie die hij onbezonnen wilde uitvoeren alsnog kon doen.
Toen ze zag dat het goed ging, ging ze, om vermoedelijk haar eigen leuke dingen te doen.

Niet alleen gaf deze moeder door haar optreden vertrouwen, maar vooral toonde ze leiderschap door te volgen en in te grijpen waar het nodig was en het verder te laten

De moeder van lefmannetje gaf ook niet de indruk dat ze een vriendje van haar zoon wilde zijn, waar moeder van bangmannetje voortdurend vastklitte aan haar zoon.

De voordelen van ‘je doet wat ik zeg’

Ik geniet nog steeds na van de moeder met haar norse blik.
Waarschijnlijk had ze zelf niet door hoe zij haar lefmannetje zelfvertrouwen, veiligheid en  plezier gaf door haar houding.

Haar leiderschap en haar vanzelfsprekend gezag zorgde ervoor dat lefmannetje als was in haar handen was en haar volgde in de leiding die ze gaf.

Juist omdat moeder lefmannetje haar zoon de ruimte gaf en vanaf de zijlijn de grenzen aangaf en bewaakte, kon hij vrij spelen.
Toen ze genoeg had gezien, vertrok ze en gaf hem daarmee het vertrouwen en de ervaring waardoor zijn zelfvertrouwen er weer een tikkie bij kreeg.

Wie is er eigenlijk bang?

Na jaren in mijn praktijk vind ik het prachtig om te zien dat je van meters afstand herkent wat er in een gezin aan de hand is.

Inmiddels kan ik de uitdagingen en de hulpvraag voorspellen als ik ouders en kinderen samen zie

Wat steeds meer lijkt toe te nemen is de angst van ouders dat ze het niet goed doen en je ziet dat dit zeer belastend is voor hun kind die hun ambities moet goedmaken

Ik zie zoveel ouders die zich in bochten wringen om hun kind positief te benaderen, alles leuk te houden en moeilijkheden weg sussen.

Zonder resultaat

Kinderen met faalangst is een steeds groter groeiende groep terwijl niemand mij kan vertellen wat ze precies bedoelen met die faalangst.

Ik weet al hoe het gaat als deze jongens puber zijn

Vermoedelijk zal lefmannetje nooit een coach nodig hebben voor zijn problemen.
Zijn moeder zal hem richting geven vanaf de zijlijn.

Het zou kunnen zijn dat moeder op een dag wel merkt dat hij enge bijsturing nodig heeft voor het maken van zijn huiswerk en hem duidelijk maakt dat hij aan de bak moet.
Als coach geniet ik van deze lefmannetjes want ze zijn als makke schapen met hier en daar een kwinkslag te sturen omdat ze leiderschap gewend zijn en hebben geleerd zich te voegen naar natuurlijk gezag.

Bangmannetje  zal al veel sneller hulp nodig hebben omdat hij taken niet afmaakt, onzeker is, zelfvertrouwen mist en snel opgeeft.
Het zou zelfs zo kunnen zijn dat hij op een dag verdwijnt in gamen en er ook gezinsmoeilijkheden ontstaan terwijl mama steeds wanhopiger positief probeert te blijven.

Bij bangmannetje moet ik samen met zijn ouders veel serieuzer aan het werk en moeten we op zoek naar grenzen, uitdagingen en vooral resultaten uit het verleden.

Het goede nieuws is dat bangmannetjes vaak vriendjes hebben als lefmannetjes.  Ze leren van elkaar en slepen elkaar door de jaren heen.

Daarnaast zie ik gelukkig ook veel positivo ouders die er helemaal klaar mee zijn en hun bangmanntjes toch een denkbeeldige schop onder hun dichtgeknepen achterwerkje geven.

Gewoon omdat het tijd werd voor een ‘Je doet wat ik zeg’

Punt uit.

Wil je profiteren van mijn jarenlange inzichten en ervaringen met angst en faalangst?
Omdat het tijd wordt voor een duidelijke ‘hands on’ aanpak en bangmannetjes leren om lefmanntjes te worden?

Start vandaag nog met de online opleiding ‘kinderen helpen met angst en faalangst  en doe je voordeel met mijn aanpak en geniet van de talloze praktijkvoorbeelden.
Meld je hier even aan voor deze online opleiding ‘kinderen helpen bij angst en faalangst.’