Heeft ieder kind een coach of psycholoog nodig?

Ik heb er bijna zelf een coach voor nodig: zo somber word ik van alle berichten over kinderen die hulp behoeven. Al die berichten over kinderen en jongeren die vastlopen en de hulpverlening die de lengte van de wachtlijsten niet meer kan tellen.

Ik ga er echt van steigeren en iedere vezel in mij protesteert!

Maar hoe geloofwaardig ben ik als ik al vanaf 2004 zelf kinderen en ouders coach en vanaf 2010 mensen opleid als kindercoach en opvoedcoach? De afgelopen maanden, en zeker sinds corona, heb ik er amper iets over durven zeggen, maar nu is de maat vol!

Hulpeloosheid

Wat mij zo raakt is de (schijnbare?) hulpeloosheid die vooral volwassenen in bezit lijkt te hebben genomen. Want hoe gaat het regelmatig? Als een kind het even niet weet, roepen ouders om hulp. Het kind schuift door naar de specialist op school wanneer een leraar het ook niet meer weet. Wanneer die twijfels hebben, komt de coach of psycholoog in beeld die een diagnose moeten stellen.

Zo rolt het kind of jongere steeds verder want met iedere volwassenen die het ook niet weet, wordt de wanhoop groter en de veerkracht en het zelfoplossend vermogen kleiner.

Om gek van te worden.

Wat rest is een kind of jongere met een diagnosesticker en een ellenlang dossier wat door iedere betrokkene is vastgelegd en de rest van zijn leven meereist.

Volwassenen om het kind heen faciliteren door die diagnose en het zwaktebeeld van kind of jongere het kind steeds meer waardoor een kind niet hoeft te doen wat zo moeilijk is. Coaches en psychologen komen met allerlei oplossingen en werken zich een slag in de rondte met interventies. Alles om het kind zich beter te laten voelen.
Hierdoor wordt nog meer vermeden wat in eerste instantie gewoon spanning opriep en wordt het probleem steeds groter.

Zo voelt een kind zich zomaar slachtoffer die het alleen redt met een batterij specialisten om zich heen.

Ondertussen groeit het besef bij het kind dat hij niet in orde is en vooral niet goed genoeg.

Het wonder

Terwijl ik zo nu en dan het liefste onder een dekentje op de bank kruip tegen alle somberte en er al maanden weinig uit mijn handen komt, schieten mij opeens allerlei kinderen en ouders uit mijn praktijk te binnen.

Stuk voor stuk ervaarden zij een wonder en konden voor kortere of langere tijd weer vooruit. Bij een aantal waren forse problemen zelfs volledig verdwenen. Anderen konden met nu en dan een update afspraak weer verder.

Het is opnieuw mijn eureka moment

Want wat veroorzaakte het wonder bij deze kinderen en hun ouders?

• aandacht voor wie ze zijn
• erkenning voor wat zo moeilijk is
• acceptatie van wat nu eenmaal is
• hoop voor wat er kan zijn
• duidelijkheid over wat de eerstvolgende kleine verandering kan zijn
• geloof in mogelijkheden
• humor over alle toestanden

En het meest bijzondere van dit wonder is dat iedereen dit kan. Te beginnen bij ouders, leraren, de buurvrouw, ooms, tantes, de sportleraar.

Jij dus!!!!

Daar is zelfs geen opleiding tot coach of psycholoog voor nodig. Het is juist NU wat een kind of jongere BROODnodig heeft.

Gewone liefdevolle aandacht en een luisterend oor zonder van slag te raken dat een kind of jongere het moeilijk heeft.

Wat is ons werkelijke probleem?

Misschien hebben kinderen en jongeren wel niet eens hele grote problemen, maar zijn wij het probleem!
Omdat we alles willen oplossen, er niet tegen kunnen dat er lijden is en vooral het massale gevoel van tekortschieten dat ons plaagt. En daarbij de gedachte dat alleen specialisten kunnen helpen.

Laten we uit onze machteloosheid stappen en er eens voor gaan zitten als we merken dat een kind het lastig heeft.

Gewoon JIJ.

Babbel gewoon en los niets op. Geef aandacht, erkenning, acceptatie, hoop en geloof in mogelijkheden in willekeurige volgorde. Maak geen verslag, doe geen spelletjes of ingewikkelde spelvormen, maar zie en hoor het kind of jongere.

Alleen maar dat… zien en horen….

Steeds opnieuw hoor ik al die jaren dat dit is wat impact maakt en het verschil maakt naar verbetering.

Voor mij betekent dit dat ik opnieuw ga nadenken over de accenten binnen mijn opleidingen.
Om leraren, hulpverleners en toekomstig kinder- en opvoedcoaches nog meer uit te dagen in wat zij als mens betekenen voor een kind.
En niet alleen omdat het zo belangrijk is, maar omdat het al tientallen jaren gelden wetenschappelijk is bewezen dat succesvolle coaching of therapie weinig heeft te maken met methodieken en protocollen en alles met mens-zijn.

Er is geen tijd te verliezen, er moet iets gebeuren voor de kinderen en jongeren.

Want echt… ik blijf geloven in de veerkracht van ieder kind: we hoeven deze alleen aan te tikken…….

(En voor je mij afschiet: Natuurlijk moeten kinderen en hun ouders die ​​vastlopen zo snel mogelijk professionele hulp hebben. Voor de meeste kinderen en hun ouders maak jij echter het verschil…)

Next level gesprekken voeren?

Het afgelopen jaar kwam mijn succesvolle online opleiding eerste gesprek met ouders voor leraren, hulpverleners en coaches zodat zij met praktische inzichten, handvaten en gesprekstechnieken direct impact hebben. Hierdoor verstevigd allereerst de relatie met de ouder van het kind met een hulpvraag. Na afloop van dit eerste gesprek vertrekken ouders met een zogenaamd ‘plusplus‘ gevoel van hoop en optimisme wat hun kind direct ten goede komt.

Wil jij impact en het verschil maken voor ouders in het belang van hun kinderen? Begin nu met de online opleiding ‘het eerste (intake) gesprek  en merk morgen al effect van een mensgerichte aanpak die geen energie en tijd kost.

Meer artikelen:

Lees ook: Ouderschap is leiderschap
Lees ook: Sta je voor, achter of naast je kind?
Lees ook: In hoeverre moet je je kinderen beschermen?
Bekijk ook: Het opvoedvierkant: Containment