Wie is straks de winnaar?

Met stijgende ontzetting lees en hoor ik de berichten over onze kinderen en jongeren die straks jaren nodig hebben om weer bij te komen van dit corona jaar en de bijbehorende lockdowns. Mijn maag trekt samen en ik word er bijna somber van.

En toch……

Zie en hoor ik ook geweldige dingen van kinderen en pubers. Maar daar moet je met een lantaarntje naar zoeken. Goed nieuws verkoopt nu eenmaal slecht en van de hele, hele grote groep mensen die ‘gewoon’ hun beste beentje voorzetten om er iets van te maken horen we niets.
En dat is zoo jammer want hoeveel kunnen we daarvan leren?

Immers, dat wat helpt en werkt, kun je toch meer en vaker doen?

De meest flexibele zal het systeem beheersen

Darwin zei het al: Het organisme met het grootste aanpassingsvermogen zal de evolutie overleven. Niet de sterkste, grootste of die met de beste genen. Nee het is diegene die zich kan aanpassen aan moeilijke omstandigheden en zichzelf in leven weet te houden bij schaarste en ongemak.

Zouden we dit ook niet kunnen zeggen van kinderen in deze tijd?

Wie durft het onderzoek aan naar wat werkt?

Waarom lezen we alleen maar onderzoeksuitslagen over kinderen waar het slecht mee gaat? Kinderen die al kwetsbaar waren en nu omvallen?

Natuurlijk moeten we écht alles op alles zetten om deze groep kinderen en jongeren te helpen.

Wat ik nu zie, is echter iets wat lijkt op dweilen met de kraan open. We stellen diagnoses en tellen de slachtoffers, maar bijna nergens zie ik een licht[puntje van inhoudelijke maatregelen die nu kunnen helpen. Want ik geloof niet zo in informatie die er alleen over gaan hoe moeilijk het is.

Deze kinderen hebben iets nodig wat hen van binnenuit helpt om sterk te worden en hun moeilijkheden het hoofd te bieden. Misschien wel voorbeelden van kinderen en jongeren die het wel redden.

Helaas heeft niemand van ons invloed op de maatregelen van dit moment en hoe meer we daar tegen vechten, hoe machtelozer het wordt. Als bij toverslag de maatregelen zijn opgeheven, zal het deze kinderen niet plotsklaps goed gaan. Voor hen is er iets fundamenteels nodig op de lange termijn.

Dat we luisteren naar hun angsten en behoeften en zien we ze zijn. Dat we hen steunen zodat ze zichzelf uit het moeras trekken.

En geloof me, ik weet het uit ervaring.

Been there, done that
Als kind… als jongere… en nog steeds als moeder en dochter.  En ook als ondernemer…

Wie gaat onderzoek doen naar wat helpt en wat werkt in plaats van alleen te focussen op waar het fout gaat?

Wat hebben we nodig?

Waarom horen we niks over de kinderen en de jongeren wie het wel goed gaat?
Hoe interessant zou het zijn om erachter te komen hoe het kan dat zij het redden.

Wat maakt hen vandaag tot de winnaars van morgen?

• Wat doen de kinderen die het redden anders?
• Wat is hun denkpatroon?
• Waar halen ze hun positiviteit vandaan?
• Hoe gaan ze om met tegenslagen en teleurstellingen?
• Wat zijn hun beschermende factoren?
• Hoe reageert hun omgeving op hen?
• Hoe worden ze gestimuleerd door hun ouders?

Dus eigenlijk: Zoek de verschillen waardoor zij het wel redden en vergelijk die met hen die het zo moeilijk hebben

Wie mij inspireren

Deze vraag kreeg ik onlangs en ik moest er even over nadenken. Ik kwam tot het besef dat het de mensen zijn die het gered hebben. Mensen uit de oorlog of die een ernstige ziekte of gevangenschap hebben overwonnen. Ik kan er geen genoeg van krijgen om over hen te lezen en naar hen te kijken. Ze inspireren mij mateloos om te ontdekken wat werkt.

En natuurlijk zijn het de kinderen die er iedere dag weer voor gaan ondanks hun moeilijkheden. Ze raken me iedere keer weer.
Dat zijn de kinderen:

• die ooit met kanker tegelijkertijd met mij in het ziekenhuis lagen en iedere dag vreselijke behandelingen moesten ondergaan. ’s avonds deden we beddenrace in de gangen
• uit gezinnen waar zoveel misgaat en die toch iedere dag op school zijn
• met een diagnose die worstelen om ‘normaal’ te zijn en zoveel tegenstand ontmoeten
• met leermoeilijkheden die stug doorzetten om te leren lezen en schrijven
• die gepest worden en lijden in hun eentje

Al die kinderen én hun ouders die ik ken uit mijn tijd als jeugdbeschermer en uit mijn praktijk. Wat heb ik eindeloos veel bewondering voor ze. Wat hebben ze me geïnspireerd met hun doorzettingsvermogen en hun veerkracht. Van hen heb ik geleerd wat werkt en wat ik kan doen voor kinderen en ouders die het soms zo moeilijk hebben.

Voor al die kinderen en ouders maak ik een diepe buiging en ben hen dankbaar voor wat ze me leerden over het leven en zijn moeilijkheden

Wie zijn de winnaars

Op dit moment lijkt het erop dat de kinderen en jongeren die veerkracht hebben en zich aan kunnen passen aan dat wat is, de winnaars van morgen zullen zijn.
Ze boren hun creativiteit aan om hun situatie te verbeteren, ook al is het minimaal. Zij hebben of halen energie uit het vindingrijk zijn om te voldoen aan de eisen van deze tijd. Hoe moeilijk ook, ze blijven overeind.

Op dit moment worden de kinderen en hun ouders die het zo moeilijk hebben vooral beklaagd. De machteloosheid giert aan alle kanten voorbij. Cijfers, diagnoses, tekortschietende hulp, alles komt samen.

Vooral dat krijgt de aandacht en wat aandacht krijgt groeit

Hoe kan het dat er zo weinig perspectief geboden wordt? Dat de berichtgeving vooral het negatieve opsomt?

Hoe voorkomen we dat deze kinderen, jongeren en hun ouders de verliezers worden?
Hoe kunnen we de aandacht voor veerkracht laten groeien?

Ik roep je op….

Nu er zoveel verdrietige verhalen worden gedeeld, is er zoveel behoefte aan iets wat helpt!
Laten we kinderen en ouders die het zo moeilijk hebben aanhoren en hen uitdagen hun eigen macht te grijpen. Hun power en hun talenten zijn even weggevaagd onder de last van alledag.

Wil je onder dit bericht delen wat jou helpt om deze donkere periode door te komen?
Zodat je anderen helpt hun invloed weer aan te wenden?
Waardoor zij die het moeilijk hebben troost putten uit wat er nog wel mogelijk is?

Misschien kunnen we zo een brug slaan tussen degenen die het zo moeilijk hebben en degenen die nog reserve hebben.

Laten we allemaal op onze eigen manier en met ons eigen talent een luisterend oor en steun bieden opdat we na deze crisis vooral winnaars overhouden.

Winnaars die over 40 jaar tegen elkaar en hun kleinkinderen zeggen: ‘Weet je nog, die coronatijd? Toen we allemaal bijna de moed verloren waren en later spijt hadden dat we niet meer hadden genoten van de vrije tijd? Dat het even schakelen was, maar we allemaal weer op onze pootjes terecht kwamen?’

Wat is een jaar op een heel leven?
Dat laten we toch niet verknoeien door een tegenslag?

Hoe ga jij een veerkrachtig voorbeeld zijn om anderen te helpen een winnaar te zijn?

Meer artikelen:

Lees ook: Kom op, nog even doorzetten
Lees ook: Emotioneel incontinent?
Lees ook: Keuzes maken
Lees ook: Zielige of weerbare corona puber?
Bekijk ook: Wat als je kind veel zeurt?
Bekijk ook: Hoe leer je doorzettingsvermogen en volgehouden aandacht?
Bekijk ook: Wat is metacognitie en hoe leer je dit?