Ik deel nooit iets over mezelf omdat ik vind dat het niets toevoegt. Nu ik echter iedere dag meerdere malen berichten langs zie komen over hoe zwaar pubers het hebben en hoe erg het allemaal voor hen is, voel ik de behoefte om iets te vertellen.
Ik was 14 en zat in het 2e jaar Mavo. Dat jaar werd ik een aantal keer opgenomen in het ziekenhuis. Het klapstuk was een paar maanden vastgekluisterd in bed achter het raam in de voorkamer na een operatie. Ik kon niet veel doen want er was geen tv, geen internet en geen geld voor leuke dingen.
Extra aandacht was er ook niet bij want de rest van het gezin zat in een ander vertrek. Klasgenoten en vriendinnen waren me al snel vergeten omdat we buiten het dorp woonden. De mentor is in al die maanden een keer of twee langs geweest. En toch voelde ik me nooit alleen of eenzaam. Het was wat het was.
Mijn leven stond dus maanden stil. Toen, achter dat raam, kijkend naar iedereen die voorbij ging, heb ik bewust besloten dat ik voor de rest van mijn leven mee wilde doen en niet langs de zijlijn wilde staan. Ik kan me niet herinneren dat ik me verveeld heb. Ook ben ik nooit boos geweest toen na drie maanden bleek dat het voor niets was geweest. Later werd bekend dat de hele operatie nooit plaats had mogen vinden.
Veerkracht
Het leven van veel pubers staat nu ook stil. De zorgen vliegen je om de oren want het bedreigt hun ontwikkeling. Het ene na het andere rapport laat weten hoe erg het is. Depressie, verveling, agressie, achterstand in leren en nog veel meer.
Als ik al die artikelen lees, voel ik me bang, depressief en zelfs agressief worden.
HOE KAN DIT?
Waar is de veerkracht gebleven, waar hebben al deze pubers en jongeren hun flexibiliteit, hun doorzettingsvermogen, hun creativiteit, hun discipline, hun aanpassingsvermogen en hun goede humeur gelaten?
Of hebben ze dit alles nooit geleerd?
Onze kinderen groeien op in een weelde zoals nooit te voren. Materialistisch gezien komt bijna geen kind tekort en er is steeds meer aandacht voor hun welbevinden. Het aantal coaches en hulpverleners is niet aan te slepen.
Dat is wat mij pas bang maakt!
Hoezo is het een slechte tijd voor kinderen en jongeren? Het zit gewoon even tegen zoals het iedere generatie kinderen en jongeren heeft tegen gezeten. Waar piepen we eigenlijk over?
- Dat we binnen moeten blijven?
- Dat leerlijnen onderbroken worden?
- Dat de sociale ontwikkeling achterop raakt?
- Dat kinderen eenzaam en depressief worden?
- Dat ze geen stage of werk kunnen vinden?
- Dat Sint Maarten, Sinterklaas en straks kerst het zonder festiviteiten moeten doen?
Ja, dit zijn allemaal bedreigingen waar we nu massaal en hard mee te maken krijgen, maar hoe erg is dat?
Hoe erg is het dat er geen versiering is met Sinterklaas en kerst? Dat is toch een mooie kans om te leren over soberheid en je geluk van binnenuit halen?
Het maakt mij pas bang dat we kinderen niet de kans geven om te leren van de huidige tegenslagen en hen massaal beklagen. Dat we rondom roepen hoe erg het is, maar niet in actie komen om iets te doen voor diegenen die helemaal klem zitten. Daar lees ik niets over.
Hoeveel vertrouwen geef je aan je kind als je het beklaagt?
Toen ik eindelijk uit mijn bed mocht en het raam gedag kon zeggen, had ik nog een paar maanden school over. Er was niemand die zei wat ik moest doen of laten. Ik heb alles op alles gezet en ingehaald wat ingehaald moest worden en ging met uitstekende cijfers gewoon door naar het volgende leerjaar. Met alleen twee bijlessen van de wiskundeleraar. Sindsdien is er geen jaar voorbij gegaan dat ik niet een opleiding heb gevolgd.
Ja, deze tijd is pittig. Er is veel onzekerheid en er zijn gezinnen die op de rand van de afgrond staan. Die gezinnen moeten we alle steun geven en ik hoop van harte dat er vele armen om hen heen zijn, ook al zijn het denkbeeldige armen. Dat er geluisterd wordt naar hun zorg en dat er mensen zijn die soep brengen.
Ik merk het natuurlijk ook in mijn praktijk waar zo nu en dan een flinke pubercrisis voorbij komt. Het interessante is vooral dat het meestal met de puber vrij gemakkelijk is te fixen, maar dat de ouders een ander verhaal zijn.
Als je je kind beklaagt, boos wordt of je machteloos voelt, geef je je kind de onderliggende boodschap dat het zielig is. Dat hij een slachtoffer is van de omstandigheden. En slachtoffergedrag levert veel winst, maar meestal weinig positiefs op behalve negatief gedrag. Je komt snel met je puber in een vicieuze cirkel van boosheid en onbegrip.
Als je je kind steunt en erkenning geeft dat het moeilijk en lastig is en verder ‘gewoon’ blijven vragen dat hij ‘normaal’ doet, geeft dat veel minder stress in je gezin. Natuurlijk zijn daar nu en dan spanningen want dat is ‘normaal’.
Het verschil is acceptatie van de omstandigheden waarbij je de kans pakt om er voordeel uit te halen. Dat je oplossingen bedenkt voor moeilijkheden. Je merkt direct dat dit je onderlinge band versterkt.
Met andere woorden: Je gezin is weerbaar en heeft veerkracht
Wat kun je doen om je gezin weerbaar te maken?
Later in mijn leven, waren er vaker moeilijke perioden. Zo heb ik jaren bijna niet kunnen lopen en had ik een invaliden parkeerkaart. Ondertussen bleef ik werken en alle ballen van een jong gezin in de lucht houden.
En nee, dit was zeker niet gemakkelijk, maar mijn besluit als 14-jarige zorgde ervoor dat ik niet een beroep deed op de ziektewet en een uitkering voor arbeidsongeschiktheid.
Toen een leven in een rolstoel dichterbij kwam, heb ik opnieuw een besluit genomen om mijn leven vol te leven. Tot op de dag van vandaag breng ik iedere dag de discipline op om mijn lijf in conditie te houden en kan ik anderhalf uur wandelen.
Wanneer het moeilijk is, hebben we allereerst steun nodig. Dit geldt voor alle gezinsleden. Bij wie en waar kun jij als ouder steun halen? Vooral: wie kan er zijn voor jou als ouder? Op wie kun je rekenen? Bij wie kun je hulp vragen?
Als je als ouder goed zorgt voor jezelf, kun je je kinderen er gemakkelijker bij hebben.
Want:
- Hoe wil je ouder zijn in deze periode?
- Welke herinneringen maak je met en voor je kinderen?
- Welke kans wil je nemen om je kind iets te leren over weerbaarheid, veerkracht, omgaan met teleurstellingen, acceptatie, flexibiliteit en doorzettingsvermogen?
- Wat geef je je kinderen mee om van deze tijd te leren?
- Hoe help je ze om het uit te houden?
- Wat zeggen jullie tegen elkaar als er weer slecht nieuws is?
- Voor wie houd je je aan de maatregelen?
- Mocht later blijken dat we allemaal voor niets opgehokt hebben gezeten, krijgt dan iemand het verwijt of haal je schouders op en tel je je zegeningen?
- Welk besluit wil je dat je kind neemt: Dat hij het straks gaat redden of dat hij slachtoffer is?
Als ouder heb je iedere seconde de kans om je kind te helpen. Je kunt je kind leren om mee te varen met de wind en steeds opnieuw zelf bepalen of je je laat omwaaien of de keuze maakt je rug te rechten. Of, als je al omwaait, weer overeind te krabbelen en door te gaan.
Leer je kind dat hij invloed heeft op hoe hij deze tijd door wil komen. Lekker chillen en genieten van de vrije tijd of een plan maken hoe je je kunt aanpassen met alles waar je invloed op hebt.
Alles is goed.
Leg dat waar je geen invloed op hebt naast je neer want van vechten tegen een bierkaai word je erg moe.
Ik denk nog vaak aan het besluit wat ik al zo lang geleden genomen heb. Het heeft mij veel gebracht waar ik erg dankbaar voor ben.
Dus mensen: Wanneer het even teveel wordt: Geef jezelf en je kind een flinke aai over de bol en een schop onder zijn kont.
Vertrouw op jullie aangeboren veerkracht.
Maak van de coronatijd een tijd om nooit te vergeten. Jij hebt het zelf in de hand.
PS: Mocht je mij een ouwe zeur vinden: Helemaal oké, je hebt absoluut gelijk….
Meer artikelen;
Lees ook: Wat is de oogst van het corona thuisonderwijs?
Lees ook: Voor alle ouders die het zwaar hebben door corona
Lees ook: Over juffen en moeders die het verschil maken in coronatijd
Lees ook: Wat je in coronatijd kunt doen voor kwetsbare kinderen
Lees ook: Maak een coronaherinnering
Lees ook: Zomaar je diploma krijgen: Hoe leuk is dat?
Lees ook: Houden MBO-ers de samenleving overeind?
Bekijk ook: Hoe ga je op met moeilijk gedrag?
Bekijk ook: Waarom problemen zo belangrijk zijn
Bekijk ook: Hoe krijg je pubers gemotiveerd?
Geef een reactie