Opvoeding mislukt?

Opvoeding mislukt?
Op een dag kreeg ik een appje van dochterlief. Het bleek dat wij al een poosje aan het appen waren terwijl zij al in bed lag.
En dat terwijl ik haar zo uit den treure heb bijgebracht hoe gevaarlijk het is om je telefoon ’s nachts dicht bij je te hebben.

Zucht….

Dit zijn nu echt de momenten dat je het gevoel kunt hebben dat opvoeden vaak water naar de zee dragen is.
Je vraagt je af waarom je al die energie erin gestoken hebt, al die uren nodeloos gemopperd hebt en nog veel meer uren hebt besteed aan het ‘preken’ voor de goede zaak.

Was het dan toch zinloos vraag je je af?

De hopeloze momenten

Ken jij die momenten dat je ook denkt dat je opvoeding is mislukt?
Van die momenten dat je kind:

• Er op rekent dat jij zijn abonnement voor de telefoon ‘gewoon’ betaalt
• Begint te jij-en en te jou-en in contact met vreemdelingen terwijl jij netjes U blijft zeggen
• Verontwaardigd vraagt waarom zijn sportkleren niet schoon zijn
• Het lekkers wat je voor de visite had gekocht, spoorloos verdwenen lijkt te zijn
• Een biertje aan zijn vrienden geeft uit jouw koelkast
• Zijn T-shirt niet opgevouwen krijgt
• Haar was niet in de kast komt, maar zo van het wasrekje opnieuw wordt gebruikt
• Alleen een boterham voor zichzelf smeert en niet even vraagt of jij ook iets wilt
• Zeer verbaasd en verbolgen reageert als je aangeeft dat het eten wat later wordt omdat je opgehouden bent
• Denkt vakantiegeld mee te krijgen
• Verwacht dat je haar wel van de laatste trein haalt. Wat ook meestal toch wel gebeurt in verband met alle engerds in deze wereld.
• Geen idee heeft hoe je de ramen moeten zemen, hoe de strijkbout werkt, hoe je een bed verschoont, in welke volgorde je de auto wast, hoe de wasmachine en droogtrommel werken, hoeveel geld je kwijt bent aan hun lekkere hongergevoel
• Moet ik nog doorgaan?

En ja, laten we wel wezen. Al het bovenstaande is voor een groot gedeelte eigen schuld dikke bult.

De tijd waarin we leven

Waar ik als puber nog voor een groot gedeelte verantwoordelijk was voor het reilen en zeilen van het gezin omdat mijn moeder het niet kon en waar mijn ouders al moesten werken op hun 14e, zijn onze kinderen daarbij vergeleken verwende apen.
In de meeste gezinnen is het huishouden voor een groot gedeelte geautomatiseerd en hebben werkende ouders vaak hulp bij huishoudelijke klussen. Voor kinderen blijft er qua klussen niet veel anders over dan de vaatwasser uitruimen en soms tafel dekken. Geld is altijd beschikbaar evenals de smartphone die je van alle gemakken voorziet.
Voor de meeste kinderen is er geen enkele noodzaak om zelf iets te doen want meestal is het allang gedaan dor iemand anders.

Wat als het tegenzit?

Wanneer een kind tegen zijn grenzen aanloopt, is onze eerste neiging de hobbels weg te nemen.

• Kind niet goed in zijn vel? Vind zo snel mogelijk een oplossing
• Dyslexie? Extra tijd geven
• Last van andere kinderen? Koptelefoon of stiltehoek
• Toetsweek? Alle ruimte om te leren
• Verveling? Vermaak is of wordt geregeld
• Geen speeltje wat andere kinderen wel hebben? We kopen het zo snel mogelijk
• Boos? We geven je je zin
• Bang? Je hoeft het niet meer te doen
• Verdrietig? We zorgen dat het zo snel mogelijk over gaat

Is bovenstaand rijtje overdreven? Ja, uiteraard hier en daar wel. De tendens is echter wel zorgelijk dat veel ouders hun kinderen eindeloos bedienen en dit ook vragen van school, sport en muziek. Kinderen worden niet meer uitgedaagd om door te zetten, om flexibel te zijn, om hun emoties in te tomen, om zelf oplossingen te bedenken en om hun behoeften uit te stellen. En laat nu dat net allemaal nodig zijn om je later als je groot bent gezond te blijven voelen en je niet bij iedere tegenslag bij de pakken doet neerzitten.

Is onze opvoeding dan mislukt?

Nee.. gelukkig niet. We leven in een andere tijd dan vroeger met andere uitdagingen.
Kinderen  worden zo’n 10 jaar later volwassen dan 50 jaar terug en laten zich lekker zolang verwennen door hun ouders die op een veel gelijkwaardige verhouding staan met hen.
En ondanks dat tijdsverschil is het nog steeds zo dat kinderen hun eigen weg moeten zoeken en zelf moeten uitvinden wat gezond, verantwoordelijk, eerbaar, rechtvaardig en helpend voor de volgende generatie is.
En daar hoort bij dat ze lekker niet doen wat jij als ouder graag had gewild, maar dat ze hun eigen waarheid uitvinden.

Het leven zelf zal ze wel op de vingers tikken. Daar kunnen we op vertrouwen.
Want op een dag moeten ze toch heus zelf hun eigen brood smeren, schone onderbroeken kunnen kopen en wassen, eigen stoelen kunnen aanschaffen en voor hun eigen kroost zorgen die hen nodig heeft.
En ik durf wedden dat ze dan per ongeluk wel eens een zin uitspreken die jij hen ook om de oren hebt geslingerd.

Dit artikel werd gepubliceerd in de weekendbijlage van het Friesch Dagblad op 23-9-2017.

Wanneer je deze tekst, of gedeeltes daarvan, wilt gebruiken vraag dan even toestemming.
De link mag gedeeld worden op social media.

Lees ook: Ben jij een strenge of toegeeflijke ouder?
Lees ook: Waarom je niet hoeft te weten wat je kind denkt?
Bekijk ook: Help kinderen om te stoppen zich zorgen te maken