Iedereen heeft zijn eigen bloeitijd

Wat is dat toch in deze tijd.
Alles moet snel en gister klaar en kinderen moeten zo snel mogelijk door hun schooltijd zonder oponthoud.
Daarnaast willen we de tijd stilzetten en eeuwig jong blijven. We hebben geen tijd meer om te wachten op de bloeitijd en de natuurlijke loop van de dingen.
Wanneer we even nadenken over de fenomenen in deze tijd vallen er een aantal zaken op:

• Nog nooit eerder in de geschiedenis zijn kinderen zo lang bij hun ouders blijven wonen en zo lang naar school gegaan
• Nog nooit eerder kregen kinderen zo laat zelf kinderen
• Nog nooit eerder waren kinderen zo jong burn-out
• Nog nooit eerder moesten kinderen zo gelukkig worden en werd er zoveel geld aan kinderen besteed
• Nog nooit eerder waren kinderen lichamelijk zo jong volwassen en waren ouderen zo jong in hun doen en laten
• Nog nooit eerder kleden met name meisjes zich zo jong als sexy vrouwen en kleden oudere vrouwen en mannen zich als jonge meiden en jongens

En misschien kan ik zo nog wel even doorgaan met de rare paradox in deze tijd. Alles moet snel en we vragen van kinderen zich in sneltreinvaart te ontwikkelen. Kinderen worden veel meer dan ooit met elkaar vergeleken. Alle social media zorgen ervoor dat we een gevoel kunnen krijgen dat we achterlopen en dat we iets gemist hebben. We hebben er zelfs al een woord voor: FOMO. Fear of missing out. Bijna niemand ontsnapt er in deze tijd aan.

Wat betekent dit voor opgroeiende kinderen?

Wanneer we haast hebben en graag willen dat onze kinderen het goed doen en gelukkig zijn, leggen we onbewust ook een soort claim op onze kinderen om aan die normen te voldoen. Dit betekent dat kinderen zich gaan aanpassen aan onze wensen die ook vaak onbewust zijn.
Als we zelf door denderen op alle eisen die aan ons gesteld worden, is er ook weinig gelegenheid om te reflecteren op wat we werkelijk belangrijk vinden.
We nemen dan onze kinderen mee in de haast en verwachten dat ze snel en probleemloos opgroeien.
Maar kinderen hebben tijd nodig.

Waar stopt de haast

Heel vaak zien we dat kinderen het niet kunnen bijbenen.
Kinderen geven dat aan met signalen. Boosheid, angst en leerproblemen zijn de meest duidelijke signalen die kinderen geven en waar ouders wel naar moeten luisteren.
Gelukkig.
En dan kunnen we onderzoeken wat het kind nodig heeft en wat de behoefte van het kind is.
Heel vaak komen we dan op woorden als duidelijkheid, structuur, rust , de wereld overzichtelijk maken, veiligheid, aandacht en natuurlijk verbondenheid.
Vanuit die behoefte ontdekken we verder wat het kind nodig heeft en dan komen we vaak op het gebied van de ontwikkelingspsychologie.
Iedere oud kleuterleidster weet hoe kinderen zich op een natuurlijke wijze ontwikkelen en dat ze daarvoor opeenvolgende fasen moeten doorlopen. Dat begint met lichamelijke ervaringen en pas later gaat het hoofd echt meedoen.
In deze tijd is het vaak omgedraaid. De baby krijgt de ipad al in handen gedrukt en is nog zelden op de vloer te vinden waar de ontwikkeling start.
En dan op een dag lukt het niet meer en wordt het kind boos, bang of onzeker en maakt het fouten op school.

Ieder kind zijn eigen ontwikkeling

Wanneer we kinderen de tijd gunnen zich op hun eigen tempo te ontwikkelen, hoeven we niet meer bang te zijn dat ze het niet gaan redden in de wereld.
Wanneer we los durven laten dat ieder kind het vwo moet halen en niet mag blijven zitten en hoge cijfers moet halen om gelukkig te worden, kunnen we daadwerkelijk ieder kind met zijn talenten zien.
Want ik geloof er in dat de rijke en gelukkige mensen van de toekomst wellicht van het vmbo komen. Zij hebben een vak geleerd waar de rest van de samenleving nood aan heeft. Nu al zie je een ernstig tekort aan vakmensen.
Als we de haast loslaten en kinderen leren zien wie ze echt zijn en gaan ontdekken wat ze de wereld kunnen brengen in plaats van onze eigen droombeelden op te leggen, kunnen kinderen zich vrij ontwikkelen.
En dan is het ene kind een peuter wat excelleert, de ander een schoolkind wat indruk maakt met zijn talent of een puber die geweldig presteert.
Ook komen dan de vele laatbloeiers tot hun recht. Sommigen op hun 30ste, anderen op hun 45ste en weer anderen misschien op hun 60ste.
Net als bloemen, de ene is een voorjaarsbloem die verdort in de zomer, de andere is een ééndagsbloem en weer iemand anders bloeit misschien wel 8 weken.
En misschien kunnen we dan genieten van de bloeiende bloem op precies de juiste tijd.
Er is geen bloem die van nature sneller en beter gaat bloeien als wij aan de bloemblaadjes gaan trekken. Wel bloeien ze mooier door onze liefde en aandacht voor hun authenticiteit.
Gun kinderen dus ook hun eigen bloeitijd…

Dit artikel verscheen op 1 juli 2017 in de weekendbijlage van het Friesch Dagblad

Wanneer je deze tekst, of gedeeltes daarvan, wilt gebruiken vraag dan even toestemming.
De link mag gedeeld worden op social media.

Lees ook: Onrechtvaardigheid: Hoe deal je daar mee?
Lees ook: Verplichte opvoedcursus voor ouders?
Bekijk het filmpje: Waarom we kinderen soms niet begrijpen