In menig gezin zal de afgelopen maanden een discussie gevoerd zijn over de vakantie. Met name pubers die zonder ouders en met vrienden op vakantie willen, kunnen de bloeddruk van ouders doen stijgen.
Ook bij ons kwam de wens langs van onder andere dochterlief. Nu was dat niet zo’n groot probleem omdat ze op haar 14e al een aantal dagen kampeerde met een groepje vriendinnen op een camping in de buurt. Bovendien is ze regelmatig van huis omdat ze voor haar sport een aantal keer per jaar in het buitenland moet presteren. En alles went, zelfs voor moeders….. :-)
Wanneer kan een kind zonder ouders op vakantie?
Onze stelregel was en is simpel, doch doeltreffend. Als kindlief vraagt of ze alleen op vakantie mag is het antwoord ” Ja… aa, ….ennnn….”
Die “ennn..” behelst een aantal voorwaarden op het gebied van veiligheid, het zelfstandig regelen en betalen van de vakantie. Kindlief moet tot in detail uitleggen hoe een en ander geregeld en betaald gaat worden. Op het moment dat een kind hiertoe in staat is, is het ook in staat zelfstandig op vakantie te gaan is mijn ervaring.
Los daarvan voorkomt het een hoop discussie. Je hoeft namelijk geen strijd met elkaar te voeren over welles of nietes met vakantie met vrienden.
Geef toestemming en wacht op het plan
Als een kind er nog niet aan toe is om zelfstandig op vakantie te gaan, komt er ook geen plan. Een paar kritische vragen hoe kindlief een aantal situaties denkt op te lossen, geeft alle partijen veel helderheid en voorkomt nodeloze discussie en tranen.
Het is zover….
Inmiddels is dochterlief vertrokken naar Terschelling. De organisatie van de vakantie en de voorwaarden waren een eitje.
Alhoewel……
Manlief vond het nodig dat ze met haar vriendinnen wel in een goede katoenen tent zouden verblijven in verband met het weer en brandgevaar. Een katoenen tent voor 4 personen is groot en zwaar. Er moest dus een extra actieplan komen om alle benodigdheden heen en weer te vervoeren, liefs zo kostendekkend mogelijk.
Dat lukte, maar toen ….
Op de dag van vertrek zie ik tot mijn niet geringe verbijstering twee enorme tassen, een handbagage tas, stoeltjes en nog wat spullen klaar staan op haar kamer. Dit moet allemaal op de fiets op de boot.
Bovendien heeft ze nog wat spulletjes nodig die we samen zullen kopen.
Waar is het misgegaan?
In de auto vraag ik haar wat er in vredesnaam allemaal in die tassen zit. Ze maakt een opsomming van kledingstukken en zegt dan ” zes paar schoenen”.
Van schrik schiet ik bijna van de weg.
Zes paar schoenen?! Spoort ze wel? Kamperen met zes paar schoenen?
Wat zit er nog meer in die tassen?
Ze gaat verder met het opnoemen van een aantal volstrekt overbodige zaken en noemt onder andere een poederkwast die ze nu hoognodig nog moet kopen. Weer vlieg ik bijna in de berm.
Een poederkwast voor kamperen?!
Nu weet ik het zeker, ze is helemaal de weg kwijt.
Vertwijfeld kijk ik haar aan en vraag waar het mis is gegaan tijdens mijn opvoeding van haar. Hoe kan het dat ze niet weet dat je maar heel weinig nodig hebt als je kampeert? Sterker, dat het zelfs handig is als je reist met weinig spullen? Dat er overal op Terschelling kranen zijn waar je eventueel een broek of shirt kunt wassen? Dat make-up er met zee en strand niet beter op wordt? Dat ze dan ook niet lekker bruin wordt?
Alle vragen zijn aan dovemansoren gericht. Ze ligt intussen in een deuk en weet precies waar ik een enorme misser heb gemaakt. Een enorme misser met hoofdletters zelfs, laat ze me fijntjes weten. Ik heb namelijk niet geleerd waarom ze zoveel mee moet. Ergens heb ik iets gemist in datgene wat ze belangrijk vindt. Ik heb niet geleerd wat ze nodig heeft voor een perfecte vakantie.
Gelukkig rijden we op een stille landweg met weinig verkeer… :-)
Het vertrek
Na het winkelen, waarbij er overigens voor zover ik heb kunnen nagaan geen poederkwast is gekocht, bekijkt ze met manlief nog eens de bagage. Ze komen overeen dat alle slaapbenodigdheden in de fietstas kunnen. Ik vermoed dat er hier en daar nog wat zaken naar de oorspronkelijke plek verdwijnen en uiteindelijk past alles op de fiets.
Op weg naar de boot kan ik het niet laten om haar subtiel te wijzen op hele gezinnen die met een klein koffertje bij de boot staan. Ik wijs haar ook heel even op de rugzakkers die hun hele hebben en houden bijna huppelend meedragen.
Niet dat het helpt trouwens want haar “vergelijkend waren onderzoek” hanteert nu eenmaal andere criteria dan die van mij.
We zwaaien haar liefdevol en langdurig uit. Ze gaat het zeker weten heel erg naar de zin hebben.
En wij?
Tsja, wij zijn al een paar weekjes op vakantie geweest en blijven wat in de buurt de komende weken. Maar even geen buitenland dit jaar. Dat is niet zo nodig. Beetje Nederland is ook fijn. Regen op het caravandak is immers zo gezellig.
Natuurlijk vertel ik niet hardop dat ik een beetje in de buurt wil blijven. Voor het geval dat. Ze kan je immers zo maar nodig hebben.
Toch?
Tsja, zo’n muts ben ik dan ook wel weer :-).
Meer artikelen:
Lees ook: De gebruiksaanwijzing van je puber
Lees ook: Opgeruimd staat netjes
Lees ook: Wie is probleemeigenaar
Lees ook: De hersenen van lerende kinderen
