Sommige ouders en kinderen zijn jarenlang aan het tobben voor de diagnose dyslexie of dyscalculie vastgesteld wordt. Vaak wordt al in groep 3 duidelijk dat een kind moeite heeft met taal, met schrijven, met lezen en woordjes in het algemeen. Evenzo goed geldt dit voor rekenen en cijfers.
Wat is het belang van een diagnose
In de eerste plaats is er een gevoel van: “Zie je wel, ik wist het wel”. Ouders hebben vaak al snel in de gaten dat er iets niet klopt en horen dit van de leerkracht. Echter, niet ieder probleem met taal vindt zijn oorsprong in dyslexie en mede daarom willen scholen (vaak terecht overigens) nog wel eens wachten tot het vaststellen van de diagnose.
Naast de erkenning, die van groot belang is voor kinderen en ouders, is het nu duidelijk wat er aan de hand is en kan de volgende stap beginnen.
Wat is er na de diagnose?
Na de eerste opluchting van het weten, willlen ouders vaak handelen. Maar wat nu? Vrijwel iedere school heeft zogenaamde dyslexie protocollen, maar daarvan gaat in de regel geen kind automatisch beter lezen en schrijven. De extra aandacht is meegenomen, maar zal in de meeste gevallen helaas onvoldoende blijken.
En dan komt de taak voor ouders: HUISWERK !!.
In sommige gezinnen kunnen de drama’s nu beginnen. Want hoe je het went of keert, met dyslexie in huis gaat leren niet vanzelf. En gelukkig gaat het in veel gezinnen heel goed en heeft men een bepaald ritme gevonden.
En wees eens eerlijk: zouden wij als volwassenen verplicht uren per dag willen besteden aan iets waaraan we een gruwelijk hekel hebben?
Dus: alle kinderen die verplicht en met frisse tegenzin het iedere dag weer opbrengen om te oefenen, ontvangen bij deze een dikke pluim (en de ouders niet minder voor hun doorzettingsvermogen).
Maar wat dan wel?
Op internet is een zeer groot en divers aanbod te vinden over hulp bij dyslexie. Er zijn verschillende methodieken en allen hebben een verschillend aanbod en kostenplaatje.
Wat men echter gemeen heeft is dat het kind beter leert omgaan met letters en cijfers, de aanpak en duur van de behandeling is echter heel verschillend. En dit is heel mooi want zo kan ieder de methodiek vinden die past bij het denkbeeld en de dagelijkse ritme van de betrokkenen.
Mijn uitgangspunt is dat wat aandacht krijgt groeit. Als een kind iedere dag hoort en weet dat het dyslexie heeft en dus niet kan lezen en spellen zal de motivatie en zelfbeeld steeds slechter worden.
Mijn aanpak als kindercoach heeft een paar kenmerken:
* In de eerste plaats het zelfvertrouwen versterken.
* De aandacht verleggen naar sterke punten die we aanboren om de dyslexie te lijf te gaan.
* Hoe is de basis van het lezen, schrijven en rekenen gelegd en welke blokkades zijn er.
* Welke leerstrategie gaat werken voor het kind.
* Ontdekken en daarna bepalen hoe en op welke manier het kind gaat oefenen.
* Samen met het kind en de ouders bespreken hoe ze zo snel mogelijk de dyslexie oppakken zonder
mijn hulp.
Want oefenen blijft vaak nog wel een poosje nodig:
Ik vergelijk het altijd met leren fietsen, dit heeft ook de nodige oefening gekost. Ook bij fietsen verleent de ouder eerst de nodige steun tot het kind zelf de trappers in de rondte laat gaan en het zelf kan. De aanwijzingen én aanmoedigingen hoeven dan alleen nog een poosje langszij te komen.
Dat is mijn taak als kindercoach……… aanwijzen en aanmoedigen………
Overigens blijft het mij fascineren dat er scholen bestaan die geen leerlingen hebben met dyslexie. Wat gebeurt daar dat kinderen de basis goed leggen voor een leven lang goed lezen en rekenen?
Het is mijn overtuiging dat er een wezenlijk verschil is als het kind zelf een vinger in de pap heeft over zijn leerproces. Hij is dan niet machteloos overgeleverd aan ouders en leerkrachten die hem in al hun goede bedoelingen wijzen op dat wat niet goed gaat.
Door mijn aanpak, meestal met de matrixmethode, zie ik het regelmatig gebeuren dat kinderen binnen een aantal weken een reuzesprong vooruit maken, soms tot wel 5 AVI-niveaus in een maand.
En de inspanning?
Gemiddeld komen de kinderen drie keer bij mij waarna ze het zo op een rij hebben dat ze zelf verder kunnen met ouders en leerkachten.
Want nogmaals, daar hoort deze taak en mijn taak is alleen een tikje geven in de goede richting.
Lees alles over dyslexie en dyscalculie in de categorie: dyslexie en dyscalculie.
De Praktijk voor Kindercoaching werkt onder andere met de matrixmethode en helpt u graag als u vragen heeft over dit onderwerp.
Geef een reactie