Opeens tijdens een zoomles van de kindercoach opleiding moest ik weer aan haar denken.
De moeder die twijfelde of ze wel een goede moeder is en die zo streng voor zichzelf is.
Ze put zich uit om alles voor haar kinderen te doen, alle kleine en grote obstakels lost ze op, zelfs die waar haar kinderen aantoonbaar de fout in zijn gegaan.
Het mechanisme in haar is niet te stoppen omdat er, als ze niet alles doet voor haar kinderen, een stemmetje opsteekt dat zegt dat ze SCHULDIG is.
Schuldig…..
- aan het tekort komen van haar kinderen
- in de ogen van andere moeders
- dat haar kind een onvoldoende kan halen
- dat de buren vinden dat haar kind brutaal is
Ze kan me zo een hele rij opnoemen waar zij schuldig aan is en waar ze zich voor schaamt.
Vooral voor zichzelf.
Waar komt die twijfel aan een goede moeder zijn vandaan?
Natuurlijk kan ik het met haar hebben over de oorzaak van haar gedrag en haar twijfel aan het een goede moeder zijn, maar ik weet ook dat het niet zal helpen.
Ze heeft me iets verteld over haar eigen moeilijke jeugd en die was niet mals.
Dat maakt het superlogisch dat ze haar eigen moeilijke jeugd voor haar eigen kinderen wil goedmaken.
Alleen is mijn ervaring dat meer praten niet zal gaan werken.
Er is iets anders nodig omdat ze al vele jaren therapie heeft gehad en het eigenlijk allemaal best wel weet.
Ik ga haar dus niet vermoeien en overtuigen dat ze wel een goede moeder is en dat haar jeugdervaringen de bron zijn van haar mening en gedrag.
Bovendien wil ik mezelf er niet mee vermoeien.
Ik heb liever dat ze hoopvol en met perspectief de deur uitgaat dan dat ze depri vertrekt na voor de honderdmiljoenste keer haar verhaal af te draaien.
Hoe ga je geloven dat je een goede moeder bent?
Ik vraag haar of ze met mij een experimentje wil doen.
We gaan onderzoeken wanneer je een goede moeder bent en samen verzinnen we een hele lange lijst met criteria wanneer je een goede moeder bent.
Wanneer we het even niet meer weten en er een lange lijst op het bord staat, ga ik ze één voor één bij langs en geef een groen vinkje als ze zegt dat ze dat ook doet of is.
De lijst is lang en ik vraag haar als we klaar zijn of ze als moeder ook goed genoeg is als ze een keer niet beschikbaar is en als ze niet doet wat haar kinderen willen.
Dat haar kinderen inmiddels na al die jaren heus echt wel weten dat zij beschikbaar is, dat ze niet dezelfde is als haar eigen moeder en dat ze het goed doet!
Ennnnnn………. dat ze ook grenzen mag stellen en goed en positief over zichzelf mag denken……
Natuurlijk wordt het nu spannend want haar hoofd weet dat wat op het bord staat waar is en dat de conclusie helemaal juist is.
Maar ik zie haar lichaam en gezicht weifelen en twijfelen doordat ze zacht schommelt en haar mond zich steeds samentrekt en weer ontspant.
Ik weet dat nog meer woorden haar niet zullen bereiken en vraag haar te gaan staan en of ik haar even mag aanraken.
Ik pak haar bij haar schouders en schud haar door elkaar met alle kracht die ik heb en gelukkig is ze niet al te groot.
Als we weer stil staan vraag ik haar of ze naar het bord wil kijken en alle woorden en zinnetjes die voor haar gelden als goede moeder wil lezen.
Het blijft een poosje stil terwijl ze bijna hardop alles opleest en dan kijkt ze me vol aan.
‘Ben jij een goede moeder?’ vraag ik haar en ze antwoord zacht en duidelijk ‘JA.’
In de online opleiding ‘het oudergesprek’ leer ik je van begin tot eind hoe je het aanpakt bij twijfel van ouders en wat ze kunnen doen om hun ouderschap makkelijker te maken.
Jij krijgt alle praktische handvatten aangereikt voor helpende oudergesprekken.
Je kunt nu direct starten met de opleiding door je aan te melden voor het oudergesprek.
Meer lezen en kijken:
Waarom moeders moeten preken en zeuren
Proud mom of stiekem proud me?
Ben je een versterkende of een verzwakkende ouder?
Je moet niet altijd consequent willen zijn
Je kind beschuldigd je en wat doe je dan?



Geef een reactie